________________
૩૮
થતા ઉદ્ધાર ભત–જનોને જ ભાવથી; તેથી જ નિત્ય સૌ વાંછે. માત્ર ભકિત સ્વભાવિકી. પ્રભુ પાત સ્વભક્તોને, પિતાથીયે વધુ ગણે; તેથી રક્ષા કરે પૂર્ણ, અંબરીષ-કથા ભણે. સર્વાગી પ્રભુના શ્રેયે. બાકી ગૌણ બધું ગણે; તે જ વ્યષ્ટિ-સમષ્ટિનું, સ્વ–પર શ્રેય સાધશે. ચાહે તે ભાવથી ભકતો, પ્રભુને જ ભજે ખરા? તએ વિકાસ પામીને. કમ મોક્ષ પામતા.
૩૩. સમત્વ-યાગી જે પળે પળ પિતાના, કર્તવ્ય-માર્ગમાં ધરે; સર્વમાં જેમ સર્વત્ર. સમવ સાચવ્યા કરે. તેવા સમત્વ રોગીનેસંચોગ તે સૌભાગ્ય છે? તમ વિગ દુભાગ્ય. સમાન લેખવા પડે. સંત દુર્લભ અને તેથી સમાજગી દોહેલ: સાનું માટી જુદા પાડી, સૌને સ્થાન ચીંધતો. મુક્ત હાસ્ય સદા હોઠે, હૈયે અફાટ છે વ્યથા એવા યોગેશ્વર વિષે, કરે સમાજસર્જના યુદ્ધ અને વાત્સલ્ય, બંને સંગાથે આવતાં; કેવી મહાન ચગીની. કદી તીવ્ર લાવતાં ! પ્રશસ્તિ રાગ આરાધ્ય, પહેલાં હોઈ શકે ભલે તે જ અંતે બંને ત્યા, એ વિવેક કે ચૂકે.
