________________
આનંદોદુગારના બે બોલ પગદંડીનો આ ચોથો ભાગ અતિ મૂલ્યવાન છે. કારણ કે મહારાજશ્રી જેને પોતાનું પિતૃસ્થાન ગણે છે, એવી સૌરાષ્ટ્રની ધરતીએ, ગામેગામ હૃદયના ટુકડા જેવી જમીનો, સંપત્તિદાન અને એક મુસ્લિમ બહેને તો પોતાની સોનાની સાંકળી વગેરે આપી હૃદયથી વધાવ્યા છે. લોકોના ટોળેટોળાં સ્વાગત અર્થે ઊમટતાં, એ ગામથી બીજે ગામ વાજતેગાજતે વિદાય આપતા. તેમાં બહેનો, બાળકો, ખેતવર્ગ, પછાતવર્ગ બધા વર્ગનાં ભાઈ-બહેનો સાથે હળીમળી જતાં એવાં વિરલ દશ્યો આમાં ઘણાં છે ! તે તાજાં થઈ મનને આનંદથી ભરી દે છે !
બાપ પ્રત્યેની ભક્તિ મહારાજશ્રીની કેવી હતી તે તેમનાં ઘણાં પ્રવચનોમાંથી નોંધ લેવા જેવાં છે. બાળક કોઈ વખત જીદે ચડે ને તોફાન કરે તેમ વેચાણ તે આંદોલન અમને નડ્યું, અને અમને લાગતું હતું કે અહીંથી યાત્રા શરૂ કરાવું, પછી જે સ્વરૂપે ચાલતી હતી તે સ્વરૂપે નહીં ચાલે. પણ અમારો ભ્રમ મોરબીએ ભાંગી નાંખ્યો, વિરોધી વાતાવરણ વચ્ચે પણ સવાયું સ્વાગત થયું !
ભાઈ મનુભાઈએ આ ડાયરી પાછળ ઘણો શ્રમ લઈ તેને યોગ્ય રીતે સંસ્પાદન કરી મહારાજશ્રીના વિચારો મૂક્યા છે. તેમની ભક્તિ પણ એવી જ છે, એટલે મારે તેમનો આભાર માની અવિવેક નથી કરવો. મારી સ્મરણશક્તિ ઝાંખી થતી જાય તે પહેલાં ડાયરીના બધા ભાગ તૈયાર થાય તો મને ગમે, પણ એ તો ઈશ્વરના હાથની વાત છે !
આ ગાળા દરમિયાન ખેડૂત સંગઠનનું, સહકારી પ્રવૃત્તિનું તેમજ ભાલ નળકાંઠા પ્રદેશના ભૂદાન સંકલ્પનું કામ પૂરું કરવામાં અંબુભાઈએ મહત્ત્વનો ફાળો આપ્યો છે. તેથી આ ડાયરી મારા હૃદયના ભાવથી તેમને અર્પણ કરું છું. મહાવીરનગર, ચિચણી, ગૂડી પડવો.
મણિભાઈ બા. પટેલ
અ...ઈ...ણ... પરમપ્રિય ભાઈ અંબુભાઈને, પગદંડીના આ વર્ષોના ગાળામાં તમારી દોડાદોડી, કઠોર પરિશ્રમ, સાધના અને સેવા-સંકલ્પથી તમે આ વર્ષોને મારી સમક્ષ સજીવ
કર્યા તેની પુનિત સ્મૃતિમાં આ ગ્રંથ અર્પણ કરું છું. -મણિભાઈ
