________________
પ્રકાશ મળે છે, અવશ્ય સાંપડે છે. આવા પ્રસંગો મારી અંગત અને સમષ્ટિગત સાધનામાં બન્યા છે. આ એકનો એમાં ઉમેરો થાય છે.
તારીખ ચોવીસની રાત્રે રાજકોટથી એક કોલ આવ્યો. મણિભાઈએ હાથમાં લીધો. તેમણે આ મતલબનું સાંભળ્યું : “હું અને શ્રી ઢેબરભાઈ એકસો પચીસ ટકા ખાતરી આપીએ છીએ કે સૌરાષ્ટ્ર કચ્છનો ભૂદાન સંકલ્પ પૂરો થશે જ. કારણ કે મેં ગઈ કાલે મુનિશ્રીને જે ચિઠ્ઠીમાં મારી જાતે જે લખેલું, તે વિષેની બરાબર... ની સાથે વાત થઈ ગઈ છે.'
આ ચિઠ્ઠીની વિગત હું હાલ અહીં સ્પષ્ટ નહીં કરી શકું, પણ એટલું કહેવા તો અહીં ઇચ્છું જ છું કે મારી કલ્પનામાં જે અંદાજી આંકડા સૌરાષ્ટ્ર કચ્છના ભૂદાન સંકલ્પમાં ખૂટતા હતા, તે બધા ભૂદાનયજ્ઞની ઝોળીમાં લગભગ પૂરા પડી ગયા જેટલી પૂરી ધરપત આમાંથી મળી જાય તેવું હતું.
આથી કોલ કરનાર વજુભાઈ શાહ કે જેઓ સૌરાષ્ટ્ર કચ્છ ભૂદાન સમિતિના સંયોજક પણ છે, તેઓને મેં જવાબ વાળ્યો :
તમારા (આ) સમાચારથી હું સંતોષ પામું છું અને આપણા સૌ ઉપર પ્રભુની જે દયા ઊતરી છે, તે બદલ પ્રભુનો પાડ માનું છું. તમારી વાત સાચી છે કે મારા નિર્ણયની પાછળનો હેતુ (આ સમાચારથી) પૂરેપૂરો સરી રહે છે. શ્રી ઢેબર જેવા સૌરાષ્ટ્રનું માથે લે એટલે જનતા જનાર્દનનો સાથ (બંને રીતે) મળશે એની મને પ્રતીતિ છે. અને છતાંય (આસમાની સુલતાનીએ આ પછી પણ) સંકલ્પ તૂટશે તો હું તારીખ અઢારમી એપ્રિલ પછી મારા આત્મસમાધાન માટે પ્રાયશ્ચિત વિચારી લઈશ. આટલું થયા પછી હવે આવતી કાલે (કારણ કે રાત્રિભોજન ત્યાગનું વ્રત હોઈ) પારણું કરવામાં કશો વાંધો હોઈ ન શકે.” સૌને આથી નિરાંત થઈ.
મારા મનમાં જે સંકલ્પપૂર્તિ એકત્રીસમી માર્ચ પહેલાં થવાને બદલે અઢારમી એપ્રિલ લગીમાંય શંકાસ્પદ લાગવાના આશયે મેં જે નિર્ણયની ધરપત આટલી વહેલી થવાની ત્યારે મને સ્વપ્રેય ખબર ન હતી કે સંકલ્પ પૂર્તિમાં ખૂટતી બધી જમીન જાણે ભૂદાન ઝોળીમાં પડી જશે ને બે ઉપવાસમાં ઉપવાસોનો અઢારમી એપ્રિલ પહેલાં અંત આવી જશે. આ છે કુદરતની અપૂર્વતા ! ૨૦૪
સાધુતાની પગદંડી
