________________
એક વખત નવરાત્રીમાં પંડ્યા શેરી, લોહારની ગરબીની જગ્યાએ શક્તિપૂજા ઉપર જાહેર પ્રવચન રાખ્યું હતું.
તા. ૧લી એ રવિશંકર દાદા આવ્યા. તેમણે નાના ગ્રામોદરા ગામે. કુંડલા તાલુકા કમ્યુનિટી પ્રોજેક્ટનું ઉદ્દઘાટન કર્યું. આ પ્રોજેક્ટની વિશેષતા એ હતી કે, કાર્યકરોના હાથે આની વ્યવસ્થા થવાની છે.
તા. ૩૦મીએ અહીંના કાર્યકરો એકઠા થયા હતા. ગ્રામ સંગઠન અંગે કેટલીક ચર્ચા થઈ હતી. છેવટે શેત્રુંજીકાંઠા, પ્રાયોગિક સંઘની સ્થાપના કરવાનું અને તેના હાથ નીચે ખેતીવિકાસ મંડળની સ્થાપના કરવાનું વિચાર્યું હતું, - તા. ૧૯-૧૦-પ૩ના રોજ કુંડલા વિભાગના માલધારીઓનું એક સંમેલન રાખ્યું હતું, તેમાં ઢેબરભાઈએ પણ હાજરી આપી હતી.
તા. ૨૭-૧૦-પ૩ના દિને હું વતનને ગામ ગયો. અને મારી બદલીમાં શ્રી મનુભાઈ પંડિત, સેવાકામ માટે રોકાયા હતા.
માંગલ્ય તરફની શ્રદ્ધા માણસને આગળ વધારે છે આ વિષય ઉપર મનનીય પ્રવચન કરતાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે,
જગતમાં સારું અને માંડું બંને વસ્તુ પડેલી છે. પણ માણસજાત ઉન્નતિને માર્ગે જવા ચાહે છે તો પોતાની દૃષ્ટિ ચોક્કસ રાખવી જ પડશે. જો અમાંગલ્ય કે નબળાં તત્ત્વોનો જ સહારો લેશે તો પોતાનું અને પરનું હિત થવાની વાત આપોઆપ છૂટી જશે. કારણ કે એ નજરનો માણસ ગંદવાડ જ જોયાં કરે છે. દોષો જ જોયા કરે છે. તેથી પોતાનું મન ગંદકીમય થઈ જાય છે ને પરિણામે તે આનંદ મેળવી શકતો નથી, અને માંગલ્ય ઉપરની તેની શ્રદ્ધા ડગી જાય છે. જો સારા તત્વો ઉપર શ્રદ્ધા ડગી તો પછી મન અને આચારથી તે ઢીલો પડી જાય છે. ત્યારે શું કરવું જોઈએ ? વિભીષણ લંકાનો ત્યાગ કરીને ચાલ્યો જાય છે. ત્યારે મનમાં વિચાર કરે છે. રાવણજને પણ જો અમાંગલ્યના સમયે છોડી દઉં છું તો પછી મારે સારો પક્ષ મેળવવો જોઈએ. એક છોડયું તો બીજું પકડવું જ જોઈએ. ગામ, કુટુંબી ભાઈ પણ છોડે છે અને કહે છે મારું સ્થાન રામની પાસે છે ત્યારે છાવણીના સેનાપતિઓ હનુમાન -જાંબુવન, લક્ષ્મણ વગેરેને ૧૮૮
સાધુતાની પગદંડી
