________________
Vada] Ganadharavāda
:221: virtue of their apeksā to others but by means of their corresponding cognizances which are independent of apakşā. Later on, in the curiosity of observing the forms in details, the objeots are recognized as hrasva, dirgha etc., on account of certain co-operative causes such as recalling the opposite faction etc. Each and every object would, therefore, be taken as existent by virtue of no other factor but its own svabhāva.
Moreover, किं हस्साओ दीहे दीहाओ चेव किं न दीहम्मि । कीस व न खपुप्फाउ किं न खपुप्फे खपुप्फाओ? ॥१६४॥ Kim hassão dihè dihāö cova kim no dîhammil Kisa va na khapupphāu kim na khapupphò khapupphāö ? 164 (1712) [किं इस्वाद् दीर्षे दीर्घादेव किं न दीर्थे ।
करसाद् वा न खपुष्पात् किं न खपुष्पे खपुष्पात् १ ॥१६४॥ (१७१२) Kim hrasvād dirghè dirghādeva kim na dirghè Kasmād vā na khapuspat kim na khapuspa khapuspat ? 164 (1712)]
Trans.-164 Why ( is the knowledge) about dirgha (acquired) from hrasva and not from dirgha ( itself )? Or, why not from khapuspa? Or, why not ( the knowledge ) about khapuspa, (acquired) from khapuspa ( itself) ? (1712)
टीका-हन्त ! यदि सर्वशून्यता, ततः किमिति इस्वादेव प्रदेशिनीप्रमृतिद्रव्याद् दीर्घ मध्यमादिद्रव्ये दीर्घज्ञानाभिधानव्यवहारः प्रवर्ततेदीर्घापेक्ष एव दीर्धन ज्ञानाभिधानेन व्यवहारः किं न प्रवर्तते, असत्त्वाविशेषात् ? इति भावः । एवं “किं दीहाओ हस्से हस्साउ चेव किं न हस्सम्मि" इत्येतदपि द्रष्टव्यम् । तथा, किमिति वा न खपुष्पाद् दीर्षे ह्रस्वे वा तज्ज्ञानाभिधानव्यवहतिर्विधीयते ? । तथा, असत्त्वाविशेषत एव किमिति खपुष्पाव खपुष्प एव इस्व-दीर्घज्ञानादिव्यवहारो न प्रवर्तते ?। न चैवम्, तसाद सत्त्येव भावाः, न तु शून्यता जगत इति ॥१६४॥ (१७१२)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
