________________
[ २५ ] समागमुस्सुओ संवुत्तो। चिंतियं च णेणं-"एस विणीयओ एएसि सव्वप्पवेसी, एयं स्वतप्पामि । एयस्स पसातेणं एतीए सह समागमो भविस्सई" ति।
ततो अण्णया तेण विणीयगो नियगभवणं नीओ। पूयासकारं च काउं पायपडिएण विण्णविओ-"तहा चेट्ठसु, जेण मे धणसिरीए सह संजोगं करेसि" ति । ___ ततो सो "एवं होउ" त्ति वोत्तूण धणसिरीते सगासं गतो। पत्थावं च जाणिऊण भणिया णेणं धणसिरी डिंडियवयणं । ततो तीए रोसवसगाए भणिओ
"केवलं तुमे चेव एयं संलतं, अण्णो ममं न जीवंतो" त्ति ।
ततो सो विइयदिवसे निग्गतो, दिट्ठो य डिंडिणा । भणितो णेणं"किं भो वयंस ! कयं कज्जं ?" ति ।
ततो तेण तव्वयणं गृहमाणेणं भणिय-"वत्तीहं" ति । तओ पुणरवि तेण दाणमाणेणं संगहियं करेत्ता विसजिओ।
ततो सो आगंतूण धणसिरीए पुरतो विमणो तुण्हिक्को ठितो अच्छति । ततो तीए धणसिरीए तस्स मणोगयं जाणिऊण भणिओ
"किं ते पुणो डिंडी किंचि भणइ" ?
तेण भणिय-"आमं" ति । तीए निवारितो-'न ते पुणो तस्स दरिसणं दायत्वं' ।
पुणो य पुच्छिन्नमाणो तहेव तुण्हिक्को अच्छइ । ततो तीए तस्स चित्तरक्खं करतीए भणिओ-"वच्च, देहि से संदेसं, जहा-'असोगवणियाए तुमे अज पओसे आगंतव्वं" ति ।
