________________
४०९
भासगाहा-३२०४-३२२१] पढमो उद्देसो काउं तत्थ ठिया । अह पच्छा केणइ भणियं-सभयं ति 'जयणाए निवेदितुच्चारे' त्ति । यथैतदुक्तम् । अहवा एगाणिओ चेव कारणे होज्ज असिवादिसु, सो वा एगाणिओ अइगच्छेज्ज वा निग्गच्छेज्ज वा । एवं ताव तिण्हं जयणा, बहूणं वि एवं चेव।
जधियं पुण ते दोसा, तेणादीया ण होज्ज पुव्वुत्ता । एक्को वि णिवेदेतुं, णितो वि तहिं णतिक्कमति ॥३२१७॥ "जधियं पुण०" गाहा । कण्ठ्या । जत्थ ते पुव्युत्ता दोसा न भवंति तेणादओ ।
इदाणि विहारभूमी भाणियव्वा, विहारभूमि = सज्झायभूमी । बहिया वियारभूमी, दोसा ते चेव अधिय छक्काया । पुव्वद्दिढे कप्पइ, बितियं आगाढ संविग्गो ॥३२१८॥ ते तिण्णि दोण्णी अह विक्कतो उ, नवं च सुत्तं सपगासमस्स । सज्झातियं णत्थि रहं च सुत्तं, ण यावि पेहाकुसलो स साहू ॥३२१९॥
"बहिया वियारभूमी०" ["ते तिण्णि०"] गाहा । पुव्वद्धं कण्ठ्यम् । बिइयपदे गच्छेज्जा वि । “पुव्वद्दिढे" पच्छद्धं । 'बिइयं'
अहुणा बीयं परियट्टेयव्वं, पगासो अत्थो भणंति । सज्झाइयं वसहीए णत्थि । अहवा तं रहस्ससुत्तं, जहा बिइओ न सुणेइ३ । एवं एक्काणिओ साहू कारणे होज्ज । तेसिं एगतरस्स सुत्तं सपगासं परियट्टिज्जइ, ण य सो साहू अणुप्पेहणाकुसलो । एएण कारणेणं सो साहू एक्काणिओ वच्चेज्ज । जं तं भणियं पुव्वुद्दिटुं कप्पइ, तस्स विभासा -
आसन्नदेहे दियदिट्ठभोम्मे, घेत्तूण कालं तहि जाइ दोसं । वस्सिदिओ दोसविवज्जितो य, णिद्दाविकाराऽऽलसवज्जितप्पा ॥३२२०॥
"आसन्न०" वृत्तं कण्ठ्यम् । 'दिट्ठो भोमे' त्ति उच्चारे पासवणभूमीओ 'दोसं' ति पादोसियकारओ गच्छइ । जं तं भणियं संविग्गो त्ति तस्य व्याख्या-"वस्सिदिओ०" पच्छद्धं कण्ठ्य म् ।
तब्भावियं तं तु कुलं अदूरे, किच्चाण झायं णिसिमेव एति । वाघाततो वा अहवा वि दूरे, सोऊण तत्थेव उवेइ पादो ॥३२२१॥
१. जहितं मुच । २. जत्थ ते तेणादओ ब । ३. निसुणेइ अ ब क ड इ । ४. दिट्ठभोम्मे मुच । उच्चारपासवण इति भाव्यम् ?
