________________
३६२ विसेसचुण्णि
[राईभत्तपगयं तस्सेव य मग्गेणं, वारणलक्खेण निति वसभा उ । भूमितियम्मि उ दिढे, पच्चप्पिय मो इमा मेरा ॥२९५३॥ खरंटण वेंटिय भायण, गहिए निक्खिवण बाहि पडिलेहा । वसभेहि गहियचित्ता, इयरे पसाइंति कल्लाणं ॥२९५४॥
"तस्सेव०" ["खरंटण."] गाहा । कण्ठ्या । "भूमितिगं''ति उच्चार-पासवणकालभूमीओ । 'खरंटण' त्ति जेण भणियं आणेहि जोई। जेण वा आणीओ सो खरंटिज्जइ। आयरिएहिं गहिएमि त्ति । ताहे से वेंटिया भायणाय गेण्हितुं, 'णिक्खिवण' त्ति बाहिरे ठविज्जंति । कस्स न अहं तुमे कज्जं, बाहिं पडिलेहंति । ताहे सो कइतवनिच्छूढो बाहिं पडिलेहेइ पडिक्कमइ य। 'वसभेहिं गहियचित्त' त्ति, वसभा मियाण चित्तग्गहणं करेंति - एएण अज्जो ! तुब्भ य अम्ह य पेक्खणानिमित्तं आणियं, तं एह वच्चामो, सव्वे वि खमासमणा खामेमो। 'इयर' त्ति अगीता तेहिं पडिस्सुए खमावेति । ताहे खमाविज्जंता भणंति-तुब्भे वि अज्जो ! निद्धम्मा जाया। ते भणंति-खमासमणा ण पुणो काहिंति एक्कावराहयं से खमह। सव्वे पाएस पडिया, खामिए पंचकल्लाणयं दिज्जइ । 'वसभेहिं गहियचित्त' त्ति अस्य व्याख्या
तुम्ह य अम्ह य अट्ठा, एसमकासी न केवलं सभया ।
खामेसु गुरुं पविसउ, बहुसुंदरकारओ अम्हं ॥२९५५॥ "तुम्ह य०" गाहा । कण्ठ्या ।
अन्ने वि विद्दवेहिइ, अलमज्जो ! अहव तुब्भ मरिसेमि । तेसि पि होइ बलियं, अकज्जमेयं न य तुदंति ॥२९५६॥ "अन्ने वि०" गाहा । कण्ठ्या । 'न य तुदंति' त्ति अगीता पच्छा न चोएस्संति । एसो विही उ अंतो, बाहि निरुद्धे इमो विही होइ । सावय तेणय पडिणीय देवयाए विही ठाणं ॥२९५७॥
"एसो विही उ०" गाहा । एष इति एषोक्त एस अंतोविही अभितरमित्यर्थः । अधुना बाहिरुच्यते-तं पुण कहं बाहिं वसियव्वं होइ ? अत उच्यते–'रुद्धे' रुद्ध इति वारं ठइयं होज्जा। अहवा वियालिए पुव्वेसु पवेसो न लब्भइ । एवं रुद्ध जइ सावय-तेणपडिणियाण भयं तो इमो विहि कायव्वो ।
१. निरुद्धे मुच ।