________________
गृहे अथवा वृक्षमूले निषौदेत् उपविशेत् परं तत्र कीदृशः सन् अकौकुच्यः नास्ति कौकुच्च'यस्थ स अकौकुच्च कौकुच्च हि भण्डविट्चेष्टा उच्यते तया रहितः सम्यक् साधुमुद्रायुक्तः इत्यर्थः पुनस्माधु स्तत्र निषिस सन् परं अन्य जीवं नवित्रासयेत् तवस्थ जौवं स्थानभृष्ट न कुर्यादित्यर्थः २० पुन स्तदेव दृढ यति तथेति पुन स्तन स्मशानादौ आस्थीयमानस्य भिक्षोर्यदी पसर्गाभवेयु स्तदा तान् उपसर्गान् साधु रभिधारयेत् किमते उपसर्गा वराकाः मम करिथन्ति स्वयमेवो पशाम्य यास्यन्तौति मतिः कर्त्तव्या इत्यर्थः परं संकाभौतः सन् तत आसनात् आतापनास्थानात् उत्थाय अन्यत् आसनं न गच्छेत् आस्थते उपविश्यतेऽस्मिन् इत्यासनं आतापनास्थातं उच्यते २१ अत्र कुरुदत्तसाधुकथा अत्र नैषेधिकौपरीसहः कोर्थः यथा ग्रामादिषु अप्रतिबद्धन चर्यापरीषहः सहनीय स्तथा शरौरेऽप्रतिबड़े न नैषेधिकौपरीषहः सहनीयः नैषेधिको नाम शरीर मित्यर्थः अथ कथा हस्तिनागपुर इभ्य पुचः कुरुदत्त
नामा प्रव्रजितः विहरन् क्रमात् साकेतपुरदूरप्रदेश प्रतिमायां स्थित: तत्र चरमपौरुष्यां गोधनापहारिण चौराः समायाता स्त पृष्टौ त्वरितं गताः * पचाहीस्वामिनः समायाता स्तै चौरमार्गस्वरूपे पृष्ट स यति न किञ्चिद् ब्रूते तत: सञ्जातकोपेस्तैः शिरसिमृत्पालि क्त्वांगाराः क्षिप्ताः स यति मनागनापसृतः तां वेदना मधिसहमान: सिद्धिं गतः एवं नैषेधिकीं परोषहः सोढव्यः अथषेधिक्यां आतापनादि स्थाने स्वाध्यायादिकं कृत्वा शज्जायां
नयवित्ता सए परं ।२०। तत्य से अत्यमाणस्म उवसग्गाभि धारए। संकाभौगो न गच्छज्जा उट्टित्ता अन्न मासण २१ तिहां श्मशानादिकने विष से० तेसाधुने अ० रहतां धकां उ० उपसर्ग उपजे ते अभि०खमै मुझ निश्चलचित्तने ए स्थंकरस्य इम जाणीने सं ते उपसर्ग थी समतो थको स.न जावे उतिहां थी उठौने अ.अनेरे स्थानके २१साधुने विषे निषेध परीसहनी कथा एक हस्ति नागपुरनामा" नगरने विषे धनपति नामा मेठ वसे तेहनी पुत्र कुरुदत्त नाम तौणे साधुनो उपदेश सांभलौने तिवारी पके दीक्षा लिधी अनुक्रमे विहार करता सा कैतपुरनगर थकी वे गला
राय धनपतसिंह बाहादुर का आ. सं० उ० ४१ मा भाग