________________
उ० टोका
अ०२
५६
सूत्र
भाषा
*********
दत्तं ततस्तत्रायातेन देवेन पितरं मुक्ता सर्वेसाधवो वन्दिताः पित्तावन्दनकारणं पृष्टः स देवः सर्व खम्टत्तान्तं पितुर्जलपानानुमति च प्रोच गतो देव: स्वस्थानं एवं क्षुल्लकवत् टट परोषहः सोढव्यः अथ क्षुधापिपासापीडितस्य कृशस्य शौतं अपि शरौरे लगति तदपि सोढव्य तदपि गाथाह येमाह चरन्त ं विरयं लूहं सौयं फुसइ एगया नाइवेलं मुखौ गच्छ सुचाणं जिणसासण' ६ न मे निवारण' अस्थि कवित्ताण' न विज्जए अहं तु अगि सेवाम इद्र भिक्खू न चिन्तए ७ एकदा महासीतकालादौ प्रतिमावहनादी कायोत्सर्गे स्थितं तपखिनं शौतं स्पृशेत् शरौर लगेत् तदा स मुनिस्तपस्त्री अति बेलौं स्वाध्यायकरणप्रस्तावं प्रतिक्रम्य शीतभीतः सन् स्थानान्तर' न गच्छ ेत् किं कृत्वा जिन शासने हि जीवोऽन्यः देहयान्यः कीदृशं मुनिं ग्रामानुग्रामं चरन्तं विहरन्तं अथवा मुक्तिनगरानुकूले साधुमार्गे विचरन्तं पुनः कीदृशं लहं रूक्ष स्निग्धभोजनतैलाभ्यङ्गादित्यागेन रूचाङ्ग' पुनः कीदृशं विरतं अग्निप्रचालनात् विरतं तदा पुनः शौतपौडितो भिक्षुरिति न चिन्तयेत् इति न विचारयेत् इतीति किं मे मम छवित्राण देहचर्माच्छादनं शौत निवारण' किमपि न विद्यते नास्ति तेन अहं अग्नि सेवामि इति चिन्तनं अपि न कुर्यात् तदा अग्निसेवनन्तुदूरमेव त्यक्त अत्र भद्रबाहुशिष्याणां कथाः ७ राजग्टहे नगरे चत्वारो वयस्था वणिजः श्रीभद्रबाहुगुर्वन्तिके प्रव्रज्य श्रुतञ्चाधीत्य एकाकि त्वं प्रतिमया विहरन्त स्तत्रैव इयुः तदा हेमन्त तितिक्वे परीसहं ॥५॥ चरंतं विरयं लूहं सौयं फुसइ एगया । ना दूवेलं मुणी गच्छ सोच्चाचं जिणसास ॥६॥
इम गोकुलनो संकेत जणावो देवता स्वस्थानके गयो जिम तेथेचेले तृषा सही तिम बौजे साधुने पिय सहवो इति द्वितीय परीसह दृष्टांत कथा जाणवौर विचरता ग्रामानुग्राम वि० अग्निप्रमुखनो लु० लुखो सरौर सी० एहवा साधुने सौत फू० फरसे शौतकालने विषे ता० सज्माय प्रमुखनो वेलाइ मु० साधु ग० ताढिमटे सो० सांभलोने जि० जिमनी सा० सौख अनेरो प्रते देवे न० नथी माहरे शौत नोवारण घरादिकने विषे छ० शरौर वस्त्रादिकपिण
*************************************
राय धनपतसिंह बाहादर का श्र० सं० उ० ४१ मा भाग