________________
( 10 )
કહ્યુ કે, હું ભગવન્! આપે મારા પર ઘણાજ ઉપકાર કર્યાં છે, અને તેથી હું આપનું વચન કદાપિ પણ ઉલ્લંધન કરીશ નહીં. તે આાનાં પ્રમાણુ શાસ્ત્ર બહુ દુર્ષોંધ છે, એમ મારા સાંભળવામાં આવ્યું છે, અને તેથી હું ક્ત મારી મુદ્ઘિની પરીક્ષા માટે ત્યાં જાઉં છું. એમ કહી ગુરુમહારાજને નમસ્કાર કરી સિદ્ધસૂરિ મહારાજ વેધ બદલીને તુરત મહાખાધ નામના યુધ્ધના નગરમાં ગયા, પછી ત્યાં તે મહાબુદ્ધિવાન સિધ્ધપિંએ તેમના શાસ્ત્રના અભ્યાસ કર્યો; અને મનમાં ચમત્કાર પામ્યા. બધાએ તેમને ત્યાં એવા પ્રપંચેાથી સમજાવ્યા કે, જેથી તેમની શ્રદ્ઘા ફેરવાઈને ઐાદ્ઘ ધર્મ પર લાગી; અને તેથી તેમણે બૌદ્ઘદીક્ષા ગ્રહણ કરી. પછી ઔહ્રાચાર્યે જ્યારે તેમને આચાય પછી આપવા માંડી, ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, મેં અહીં આવતા પહેલાં મારા પૂર્વના ગુરૂને વચન આપ્યું છે કે, એકવાર હું આપની પાસે આવી જઇશ; પછી તે બહ્રાચાર્યની અનુમતિ લેઇ એકદમ ગર્ગઋષિજી પાસે આવ્યા; અને કહ્યું કે, મેં તો આત્મ દીક્ષા લીધી છે, અને ફક્ત મારી પ્રતિજ્ઞાની ખાતર હું આપની પાસે આવેલા છું. તે સાંભળી ગુરૂમહારાજે તેમને આસન પર બેસાડી કહ્યું કે, હું જરા બહાર જઈને આવુ ત્યાંસુધી તમા આ ગ્રંથ વાંચો, એમ કહી તેમને શ્રી હરિભદ્રસૂરિએ રચેલી ચૈત્યવંદનન્ત્ર પરની લલિતવિસ્તરા નામની ટીકાની પરત ગુરુમહારાજે ઓપી. પછી ગર્ગઋષિજી બહાર ગયાબાદ સિદ્ઘસએિ જેવા તે ગ્રંથ વાંચ્યા કે તુરત તેમના મનમાં એવા વિચાર સ્ફુરી આવ્યો કે “અરે ! મે નિર્મુદ્ધિએ આ શું કાર્ય આર્જ્યુ છે! અરે ! મારા જેવા મુખ આ જગતમાં કાઈપણ નથી. આ ગ્રંથ ગુરૂમહારાજે મારા હાથમાં આપી મને ભવસાગરમાંથી ડુબતા બચાવ્યો છે. વળી આ મહાન ઉપકારી એવા શ્રીહરિભદ્રસૂરિએ ખરેખર જાણે મારે માટેજ આ ગ્રંથ બનાવ્યો. હાય નહીં તેમ મને તે ભાસે છે.” પછી તેમણે નિશ્ચય કર્યો કે, હવે તે તે ગર્ગઋષિજી મહારાજ અહીં તુરત પધારે તે તેમના ચરણોમાં મસ્તક નમાવીને હું તુરત મારાં પાપાની આલોચના લઉં. એટલામાં ત્યાં ગુરૂમહારાજ આવી પહોંચવાથી તુરત સિંહસુરિજી પણ ઊડીને તેમના ચરણાને નમ્યા. અને કહ્યું કે, હું ભગવન્! આ હરિભદ્રીય ગ્રંથરૂપી સથે મારા મનમાં નિવાસ કરી રહેલા બેક મતરૂપી અંધકારને દૂર કર્યો છે, અને હવે આપ સાહેબ કૃપા કરીને મારાં દુષ્ણનનું મને પ્રાયશ્ચિત્ત આપે. તે સાંભળી ગુરૂમહારાજે પણ આનંદના અશ્રુ આંખોમાં લાવી કહ્યું કે. હે વત્સ!હવે તુ એક કર નહીં; કેમકે આ જગતમાં ધૂ