________________
( ૮ ) સંપૂર્ણ થયું, ત્યારે તે વીરદત્ત તેમની પાસે ગયો, તથા અવજ્ઞાપૂર્વક તેણે આચાર્યજીને નમસ્કાર કર્યો, તેની તે ચેષ્ટાથી ધાતુર થયેલી દેવીઓએ તેને અદશ્ય બંધનોથી બાંધી તાડના કરવા માંડી; પણ આચાર્યજીએ દયાથી તેને છોડાવ્યો, ત્યારે જયાદેવીએ તે શ્રાવકને કહ્યું કે, અરે અધર શ્રાવક! દેહધારી ચારિત્ર સરખા આ શ્રીમાનદેવસૂરિના માહા ને તું જ નથી? આ સમયે જો આ આચાર્ય મહારાજે તારી દયા ન કરી હોત, તે મને તો અમોએ કયારનાએ યમને દ્વાર પહોંચાડ્યો હત. અરે ચંડાળ!હતું કે અહીં શામાટે આવેલો છે? તે સાંભળી થરથરતા વીરદત્ત હાથ જોડીને કહ્યું છે. હે માતાઓ! આપ મને ક્ષમા કરે? મને અહીં તક્ષશિલાના સંઘે મોકલાવ્યો છે; કેમકે ત્યાં હાંલ મરકીને મેટો ઉપદ્રવ ચાલે છે; તે શાંત કરાવવા માટે સંઘની આજ્ઞાથી હું આચાર્યજી મહારાજને તેડી જવા માટે આવ્યો છું. તે સાંભળી વિજયા દેવીએ કહ્યું કે, અરે દુષ્ટ! તારા જેવા શાસનનું છિદ્ર જેવાવાળા જ્યાં શ્રાવકે વસે છે, ત્યાં ઉપદ્રવ થાય તેમાં શી નવાઈ છે? વળી તારા જેવાજ ત્યાં શ્રાવકે હશે, માટે હું આવા મહાન પ્રભાવક આચાર્યજીને ત્યાં મોકલી શકતી નથી. તે સાંભળી આચાર્યજીએ દેવીઓને કહ્યું કે, સંઘની આજ્ઞા. આપણે મસ્તકે ચડાવવી લાયકજ છે; માટે આપણે અહીં રહીને પણ તેઓને ઉપદ્રવ દૂર કરવો; એમ વિચારી તેમણે લઘુ શાંતિસ્તવ રચીને તે વીરદત્તને આપ્યું અને કહ્યું કે, આ સ્તવનનો પાઠ ભણવાથી સર્વ ઉપદ્રવ નષ્ટ થશે. પછી તે વીરદતિ તક્ષશિલામાં જઈને સર્વ વૃત્તાંત સંધને નિવેદન કરી તે તેત્ર તેમને સ્વાધીન કર્યું, અને તે સ્તોત્રના પાઠથી સંઘને સર્વ ઉપદ્રવ નષ્ટ થયો. છેવટે તે ઉપદ્રવ નષ્ટ થયા બાદ સંધના લોકો તે નગર છોડીને જુદે જુદે સ્થાનકે ગયા; અને ત્રણ વર્ષો વીત્યાબાદ તે નગરીને તુરષ્ક લોકોએ નાશ કર્યો. તે નગરીના ભયરાઓમાં હજુ પણ પિત્તળ આદિકની જિનમુર્તિઓ છે,એમ વૃદ્ધવાદ ચાલ્યો આવે છે. એવી રીતે થી માનવરિએ રચેલું શાંતિસ્તવ હજુ પણ સુદ ઉપદોને નાશ કરનારું પ્રસિદ્ધ છે.
માનતુંગરિ. શ્રીમાનદેવરિજીની પાટ પર માનતુંગસૂરિ થયા; તેમનું વૃત્તાંત એવું છે કે, વાણુરસી નગરીમાં હર્ષદેવ નામે રાજા હતા, ત્યાં એક ધનદેવ નામે બ્રહ્મ ક્ષત્રિય જાતિને એક શેઠ રહેતો હતો; તેને માનતુંગ નામે એક મહાબુદ્ધિવાન