________________
થાઉં નહીં, પરંતુ હાલમાં આપણું સેલડીના વાઢમાં તેલીપુત્ર નામે આચાર્ય પધાર્યા છે, તેમની પાસે મેક્ષ સુખ આપનારા દૃષ્ટિવાદને જે તું અભ્યાસ કરે, તો ખુશી થાઉં; તે સાંભળીને તે તસલીપુત્ર આચાર્ય પાસે ગયા, તથા દીક્ષા લઈ પૂર્વેને અભ્યાસ કરવા લાગ્યા; તથા બાકીને અભ્યાસ તેમણે વજસ્વામીજી પાસે કર્યો; એવી રીતે તેમણે સાડા નવ પૂર્વેને અભ્યાસ કર્યો, છેવટે તેમની માતા રૂમાએ પિતાના પુત્રને બેલાવવા માટે ફશુરક્ષિતજીને મોકલ્યા; પરંતુ તે ફલ્યુરક્ષિતે પણ આર્ય રક્ષિતજીને પ્રતિબોધ પામીને દીક્ષા લીધી. છેવટે આર્યશક્ષિતજીએ અભ્યાસથી કંટાળીને વજીસ્વામીજીને કહ્યું કે, હે ભગવન્! હવે હું વળી બીજી વખત આવીને બાકીને અભ્યાસ સંપૂર્ણ કરીશ. ત્યારે સ્વામીએ જ્ઞાનબળથી જાણ્યું જે હવે તે મારું આયુષ્ય થઈ છે, માટે હવે આ આરક્ષિતજીને પણ આટલાંજ પૂર્વે આવડશે; એમ વિચારી વજસ્વામીજીએ તેમને જવાની આજ્ઞા આપી. પછી આર્યરક્ષિતજી મહારાજ પણ વિહાર કરી દશપુરમાં આવી પિતાની માતાને મળ્યા; તથા પિતાના પિતાજીને પ્રતિબોધ આપીને દીક્ષા દીધી; તથા તેમને શુદ્ધ સંયમ ધારી બનાવ્યા. હવે તે ગ૭માં ધૃતપુષ્યમિત્ર, વસ્ત્રપુષ્પમિત્ર તથા દુર્બળિકાપુષ્પમિત્ર નામે ત્રણ મુનિરાજે શાસ્ત્રના પારગામી હતા. ઘતપુષ્પમિત્રને ઘતની લબ્ધિ હતી, વસ્ત્રપુષ્પમિત્રને વસ્ત્રોની લબ્ધિ હતી; તથા દુર્બળિકાપુષ્પમિત્ર ઘી, દૂધ આદિક પુષ્ટ પદાર્થોનું છે કે ઘણું ભજન કરતાતો પણ તેમને અભ્યાસમાં એટલે બધા શ્રમ હતું, કે તેઓ હમેશાં દુબબાજ રહેતા. વળી તે આર્ય રક્ષિતજી મહારાજના ગચ્છમાં દુર્બલિકા પુષ્પમિત્ર વિધ્ય, ફલ્યુરક્ષિત, અને ગેછામાહિલ એ ચારે મહા વિદ્વાન મુનિઓ હતા. આરક્ષિતજી મહારાજે આગામી કાળમાં મનુષ્યની ઘટતી બુદ્ધિ જાણીને તે માટે શાસ્ત્રોના ચાર અનુગે સ્થાય; અંગ, ઉપાંગ, મૂળ ગ્રંથ તથા છેદસુત્રોને ચરણકરણનુગમાં દાખલ કર્યા, ઉત્તરાધ્યયનાદિકેને ધર્મકથાનું બેગમાં દાખલ કર્યા, સૂર્યપન્નતિ આદિકેને ગણિતાનુયોગમાં દાખલ કર્યા, તથા દષ્ટિવાદને દ્રવ્યાનુયોગમાં દાખલ કર્યો. આરક્ષિતજી મહારાજે પોતાની