________________
( ૪૧ ). આ મારી પુત્રી હઠ લઈને બેઠેલી છે, માટે તેને આપ પરણે. અને આ કેડે સેના મેહેરે પણ આ૫ ગ્રહણ કરે. ત્યારે વાસ્વામીજીએ જરા હસીને કહ્યું કે, આ સંસારના વિષયો તો ઝેર સમાન છે, માટે જે તમારી પુત્રીને મારા પર સ્નેહ હોય, તો તે પણ મારી પેઠે દીક્ષા જ ગ્રહણ
; એવી રીતે પ્રતિબોધવાથી રૂક્મિણીએ પણ વૈરાગ્યથી દીક્ષા લીધી. .વામાં તે દેશમાં ભયંકર દુકાળ પડવાથી લકે ધાન્ય વિના ઘણું હેરાન વવા લાગ્યા; તે વખતે સંધે એકઠા થઈ વજેસ્વામિજીને વિનંતિ કરવાથી તેમણે એક મોટો પાટ તૈયાર કરાવી તે પર સંઘને બેસાડી આકાશમાગે બીજા સ્થળમાં પુરી નામની નગરીમાં લઈ ગયા; કેમકે ત્યાં સુકાળ હતો. હવે તે નગરનો રાજા બૌધધમ હતો; તેથી જૈનધર્મપર હૅપ રાખતો હતો; એક વખતે પર્યુષણમાં તેણે જૈન લોકોને પુછપ આપવા બંધ કરાવ્યાં; ત્યારે જિનપૂજા માટે પુષ્પા નહીં મળવાથી, સંધની વિનંતિ સાંભળીને વાસ્વામીજી આકાશગામિની વિદ્યાથી પદ્મ સરોવર પ્રત્યે ગયા; તથા ત્યાં લક્ષ્મી દેવી પાસેથી સહસ્ત્ર પાંખડીઓવાળાં કમળે અને બીજાં પુષ્પો લાવ્યા; તેમને આ પ્રભાવ જોઈને ત્યાં રાજા પણ પ્રજાસહિત જૈનધર્મ થયો. એક વખતે વજીસ્વામિજીને લેમન વિકાર થવાથી સુંઠને એક ટુકડો શ્રાવકને ઘેરથી મગાવ્યો; તથા વિચાર્યું કે, આહાર પાણી કર્યા બાદ હું તે વાપરીશ; એમ વિચારી તેમણે તે ટુકડે પિતાના કાનપર રાખી મેલ્યા. આહાર પાણી લીધા બાદ વિસ્મરણ થવાથી તે ટુકડે કાનપરજ રહી ગયો; સંધ્યા સમયે પ્રતિક્રમણ કરતી વેળાએ મુહપત્તિથી અંગનું પડિલેહણ કરતાં તે ટુકડે નીચે પડ્યો; ત્યારે યાદ આવવાથી તેમને ઘણે પશ્ચાત્તાપ થયો કે, અરે! આ સંયમાવસ્થામાં મને પ્રમાદ આવ્યો! માટે મારું સંયમ કલંકવાળું થયું, માટે હવે જીવવું વૃથા છે; એમ નિશ્વય કરી પોતાના શિષ્ય વ્રજસેનરિજીને પોતાની પાટે સ્થાપી કહ્યું કે, આજથી બાર વર્ષોને દુકાળ પડશે; તથા જ્યારે તમને લક્ષ મૂલ્યના ભાતમાંથી ભિક્ષા મળશે, તેને બીજે દિવસે સુકાળ થશે. એમ કહી રથાવત્ત પર્વત પર જઈ ત્યાં અનશન કરી સ્વર્ગ પધાર્યો. વિક્રમ સંવત. ૧૧૪.
ક
કિત
.
કરી
વજુસેનસૂરિ, વિકમ સંવત ૧૧૫. શ્રી વજસ્વામીની પાટે વજસેનસૂરિ થયા. તેમના સમયમાં દેશમાં બાર વન ભયંકર દુકાળ પડ્યો. એક વખતે વિહાર કરતા તે સોપારક નગ