________________
થાય નહીં રે સુનંદાના ભાઈ- આર્યસમિતજીએ પણ સિંહગિરિજી મહારાજ પાર્ટીમાં લીધી હતી; એવામાં એક વખતે સિંહગિરિજી મહારાજ ધનગિરિજી આદિક-પરિવાર સહિત ત્યાં પધાર્યા ત્યારે આર્યસમિતિએ ગુરૂ મહારાજને વિનંતી કરી કે, જો આપની આજ્ઞા હોય તે આ ગામમાં, અમારા સંસાર પક્ષનાં સગાંઓ રહે છે, તેમને વંદાવા માટે જઈએ, ત્યારે ગુરૂ મહારાજે જ્ઞાનના બળથી જાણીને તેઓને કહ્યું કે, આજે તમને કંઈક ઉત્તમ વસ્તુને લાભ થશે; માટે તમને જે કંઈ સચિત્ત અથવા અચિત્ત લાભ થાય, તે તમારે મારી આજ્ઞાથી ગ્રહણ કરી લેવો; પછી ધનગિરિજી વગેરે જયારે સુનદાને ઘેર આવ્યા ત્યારે પડોશણે જઈ સુનંદાને કહ્યું કે, આ ધનગિરિજી આવ્યા છે, માટે તેમને આ પુત્ર કે જે તને બહુરંજાડે છે તે આપી દે? તે સાંભળી કંટાળી ગયેલી સુનંદાએ તુરત પુત્રને હાથમાં લઈધનગિરિજીને કહ્યું કે, આ તમારો પુત્ર આખો દિવસ રડી રડીને મને હેરાન કરે છે, તેથી હું કંટાળી ગઈ છું, મારાથી તે સચવાત નથી, માટે તમો લેઈ જાઓ, તે હું તે દુઃખથી છૂટું. તે સાંભળી ધનગિરિજીએ કહ્યું કે; તું જો આ પુત્ર અમને આપીશ તો પાછળથી તને ૫
સ્તાવો થશે, અને અમે તે લેઈ જશું, પણ પાછળથી તેને પાછો મળશે નહીં. એ કહ્યા છતાં પણ કંટાળેલી સુનંદાએ તે તેને આપી દેવાનો આગ્રહ કર્યો આથી કેટલાક પાડોશીઓને સાક્ષી રાખીને તે પુત્રને ધનગિરિજીએ પિતાની ઝોળીમાં લીધે; અને તેને લઈને ગુરૂ પાસે આવ્યા તે સમયે ગુરુ મહારાજે તે પુત્રને વધારે ભારવાળે જાણીને તેનું વજ એવું નામ કાયમ રાખીને તેનું પિષણ થવા માટે તેને સાધવીઓને સૅ છે. સાધવીઓએ તેને પિપવા માટે ઉત્તમ શ્રાવિકાઓને સે , શ્રાવિકાઓ પણ તેને ઘણી ચાહનાથી પિષવા લાગી, અનુકમે શ્રીવાસ્વામીને મહાતેજસ્વી તથા પવાન અને સુનંદા તે શ્રાવિકાઓને કહેવા લાગી કે તે મારો પુત્ર છે, માટે મને આપે ત્યારે શ્રાવિકાઓએ કહ્યું કે, અમે તે વાત જાણતા નથી, અમારે ત્યાં તે ગુરુ મહારાજે થાપણું તરિકે રાખેલ છે; પરંતુ જ્યારે તેણુએ ઘણી હઠ લીધી ત્યારે તે શ્રાવિકાઓએ કહ્યું કે : તું અમારે ઘેર આવીને સુખેથી તેને રમાડ, તથા ધવરાવ; પછી સુનંદા હમેશાં તેમ કરવા લાગી.