________________
त्रिलोकसारे
नौर्गरुडेभमकरं करभः खड्गी मृगारिशिबिकाश्वम् ।
प्रथमानीकं शेषे शेषानीकास्तु पूर्व इव २३३ ॥ णावा । शेषे नागादौ इत्यर्थः । अन्यच्छायामात्रं ॥ २३३ ॥
अथ भावनदेवानामसंख्यातत्वात् प्रकीर्णकादिदेवानामसंख्यातत्वमनुक्तमप्यवगंतव्यमिति तत्प्रमाणमनुक्त्वा सांप्रतमसुरादिदेवीनां संख्यां गाथाद्वयेनाह;-- असुरतिए देवीओ छप्पण्णसहस्स तत्थ बल्लभिया । सोलसहस्सं छक्कसहस्सेणूणक्कमो होइ ॥२३४ ॥
असुरत्रिके देव्यः षट्रपंचाशत्सहस्राणि तत्र वल्लभिकाः ।
षोडशसहस्राणि षट्सहस्रेणोनक्रमो भवति ॥ २३४ ॥ असुर । तत्र तासु देवीषु इत्यर्थः । शेषं छायामात्रं ॥ २३४ ॥ बत्तीस बे सहस्सा सेसे पण पण सजेद्वदेवीओ। तिसु अट्ठ छस्सहस्सं विगुव्वणामूलतणुसहियं ॥ २३५॥
द्वात्रिंशत् द्वे सहस्राणि शेषे पंच पंच स्वज्येष्ठदेव्यः । त्रिषु अष्ट षट्सहस्रं विकुर्वणामूलतनुसहिताः ॥ २३५ ॥ बत्तीस । द्वात्रिंशत्सहस्राणि द्वे सहस्रे शेषे द्वीपादौ तासां मध्ये पंच पंच ज्येष्ठदेव्यः असुरादिदेवीत्रिस्थानेषु शेषे च ज्येष्ठदेव्यः अष्टसहस्रषट्सहस्रविकुर्वणामूलतनुसहिताः ॥ २३५ ॥
अथ चमरवैरोचनयोः पट्टदेवीनां संज्ञामाह;किण्ह सुमेघसुकड्डा रयणि य जेट्ठित्थि पउम महपउमा। पउमसिरी कणयसिरी कणयादिममाल चमरदुगे।२३६।
