________________
૧૩૭ એવી વાત છે. કોઈ વાતનો જ્યારે હઠવાદ થઈ જાય છે ત્યારે સ્વયની જ વાત સીધી દેખાડવા ચાહે છે પરંતુ આગળ પાછળના સંબંધને નથી દેખતા, રતનલાલજીએ આ પ્રકરણમાં બધે આ પ્રમાણે જ લખી દીધુ છે. સજ્જનોએ વિચારવું જોઈએ કે આનાં આ વિષયમાં અપ્રમાણિક લેખ પર વિશ્વાસ ન કરે.
પેજ નં ૬૬ થી ૬૮માં શાસ્ત્રનો ઉપયોગ મૂર્તિપૂજા નથી તે વિષય પર ચર્ચા ચલાવી છે અમોને આ વાતનો મોટો અફસોસ છે કે અમો શાસ્ત્રના ઉપયોગને મૂર્તિપૂજા માનીએ છીએ ક્યારે ? અને જો આ પ્રમાણે જ માનીએ છીએ તો અમારે મંદિરમાં જવાની જરૂરત જ ક્યાં રહેશે ? શાસ્ત્ર તો અમારી પાસે કાયમ જ હોય છે દેખો રતનલાલજીની હોંશિયારી (ચાલાકી) આખી ચોપડી ચાલાકીથી ભરેલી છે. ભોળા હરણીયા જેવા આની જાળમાં જરૂર ફસાઈ જાય કારણ કે, પૂર્વપક્ષ એવા ઉધા કહેલા છે કે મૂર્તિપૂજક સમાજની માન્યતા જ ન હોય, અમો તો આ કહીએ છીએ કે તમો જડ જેવા બનીને જડ કહીને મૂર્તિ પૂજાથી હટો છો તો શાસ્ત્ર પણ જડ છે તો તેનાથી જ્ઞાન કેવી રીતે માનો છો અને જો જડ શાસ્ત્રથી જ્ઞાન થાય છે તો પછી મૂર્તિ પણ જ્ઞાનનું કારણ કેમ નહીં ? મૂર્તિને કમનસીબવાળા ન માને અને સાહિત્યને વધારે માને તો આનાથી સિદ્ધ શું થયું ? દુનિયામાં હીરા (રત્ન) ઓછા છે અને પત્થરોથી દુનિયા ભરેલી પડેલી છે.
