________________
कल्प सत्र
दशाश्रुतस्कंध-अध्ययनं-८ "कल्पसूत्र"- (मूलं+वृत्ति:)
........... व्याख्यान [१] .......... मूलं [१९] / गाथा 1] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..दशाश्रुतस्कंध-अध्ययन-८ "कल्पसूत्र मूलं एवं विनयविजयजी-रचिता वृत्ति::
प्रत
सूत्रांक
[५९]
गाथा II-II
कक्खडे कडए विग्गहे समुप्पजिस्था) अयैव-पर्युषणादिने एव 'कक्खड'त्ति उच्चैःशब्दरूपः कटुको-जकार-दिनापरामकारादिरूपो विग्रह:-कलहः समुत्पद्यते तदा (सेहे राइणि खामिज्जा) शैक्षो-लघुः रालिकं-ज्येष्ठं क्षम- घक्षमणा यति, यद्यपि ज्येष्ठा सापराधस्तथापि लघुना ज्येष्टः क्षमणीयो व्यवहारात्, अर्थोपरिणतधर्मत्वाल्लघुज्येष्ठं न सू . ५९ क्षमयति तदा किं कर्तव्यमित्याह-(राइणिएवि सेहं खामिज्जा) ज्येष्ठोऽपि शैक्षं क्षमयति (खमियचं ॥ खमावियवं उपसमियई उवसामिया) ततः क्षन्तव्यं खयमेव क्षमयितव्यापर,उपशमितव्यं स्वयं उपशमयितव्यः परः (सुमइसंपुच्छणाबहुलेणं होयवंशोभना मतिःसुमतिः-रागद्वेषरहितता तत्पूर्व या सम्पृच्छना-सूत्राविषया समाधिप्रश्नो वा तहहुलेन भवितव्यं, येन सहाधिकरणमुत्पन्नमासीत्तेन सह निर्मलमनसा आलापादि। कार्यमिति भावः, अथ द्वयोमध्ये यद्यकः क्षमयति नापरस्तदा का गतिरित्याह-(जो उवसमइ तस्स अस्थि आराहणा,जोन उवसमइ तस्स नस्थि आराहणा) य उपशाम्यति अस्ति तस्याराधना, यो नोपशाम्यति नास्ति तस्याराधना(तम्हा अप्पणा चेव उवसमिय) तस्मात् आत्मना एव उपशमितव्यं,(से किमाहु भंते !) तत् कुतो हेतोः हे पूज्य इति पृष्टे गुरुराह-(उवसमसारं खु सामन्नं) उपशमप्रधानं श्रामण्यं-श्रमणत्वं, अत्र दृष्टान्तो यथा -सिन्धुसौवीरदेशाधिपतिर्दशमुकुटबद्धभूपसेव्य उदयनराजो विद्युन्मालिसमर्पितश्रीवीरप्रतिमार्चनागतनी-1 रोगीभूतगन्धारश्राद्धार्पितगुटिकाभक्षणतो जाताद्भुतरूपायाः सुवर्णगुलिकाया देवाधिदेवप्रतिमायुताया अपका हर्तारं मालवदेशभूपं चतुर्दशभूपसेव्यं चण्डप्रद्योतराज देवाधिदेवप्रतिमाप्रत्यानयनोत्पन्नसङ्ग्रामे बध्वा पश्चा
दीप अनुक्रम [३२६]
Seeeaso90SOSO900000
~401~