________________
आगम
(४४)
प्रत
सूत्रांक
H
गाथा
||3||
दीप
अनुक्रम
[3]
9-पा
“नन्दी”- चूलिकासूत्र-१ (मूलं + वृत्तिः)
मूलं [-] / गाथा ||३||
वृत्ता
11 & 11
नन्दी- वक्तव्यमिति, भद्रं जिनस्य 'जिं जये' अस्य औणादिकन कप्रत्ययान्तस्य जिन इति भवति, रागादिजयाज्जिन इति, अनेनापायाहरिभद्रीय तिशयमाह, अपायो-विश्लेषः रागादिभिः सार्द्धमात्यन्तिकवियोग इत्यर्थः, आह-अपायातिशये सति ज्ञानातिशयभावाद् व्यतिक्रमः किमर्थ १, फलप्रधानाः समारम्भा इति ज्ञापनार्थ, भद्रं सुरासुरनमस्कृतस्येत्यनेन पूजातिशयमाह नहि विभवानुरूपां पूजामकस्वैव सुरासुरा नमस्कारक्रियायां प्रवर्तन्त इति उक्तं च "अशोकवृक्षः सुरपुष्पवृष्टिर्दिव्यो ध्वनिश्वामरमासनं च । भामण्डलं दुन्दुभिरातपत्रं, सत्प्रातिहार्याणि जिनेश्वराणाम् ॥ १॥ इति, पूजातिशयान्यथाऽनुपपत्त्यैव वागतिशयो गम्यते, भद्रं घुतरजस इत्यनेन सकलसंसारिक्लेशविनिर्मुक्तां सिद्धावस्थामेवाह, यतो बध्यमानं कर्म रजो भव्यते, तदभावस्त्वयोगिसिद्धानामेव, न पुनरन्येषां यत णं एस जीवे ताव णं अविबंध वा वा इत्यादि, तत्थ "सत्तविहबंधगा होति पाणिणो आउवज्जगाणं तु । तह सुदुमसम्पराया छव्त्रित्रधा विणिदिट्ठा ||१२|| मोहाउगबज्जाणं पगडी ते उ बंधगा भणिया । उवसन्तखीणमोहा केवलियो एगविहबंधा ||२|| ते उण दुसमयठितस्स बंधगा ण उण संपरायस्स । सेलेसिं पडिवचा अबंधूगा हाँति- विक्रेया ||३||" आह-भगवतः संसारातीतत्वात् परमकल्याणरूपत्वात् किमेवमुच्यते-भद्रं भवतु, न च स्तोत्रा भणितं सर्वमेव भवतीति, अत्रोच्यते, सत्यमेतत्, तथापि कुशलमनोवाक्कायप्रवृत्तिकारणत्वान्न दोष इत्यले प्रसङ्गेनेति माथार्थः ||२|| एवं तावतीर्थकर नमस्काराः प्रतिपादिताः, साम्प्रतं तीर्थंकरानन्तरः सङ्घ इतिकृत्वा तीर्थान्तरग्रामव्युदासेन नगररूपकेण तत्संस्तवं कुर्वन्नाह
गुण० गाहा (* ४-४२) 'गुणभवनगहन' इह गुणाः पिण्डविशुद्धयादयः उत्तरगुणा अभिगृह्यन्ते यथोक्तम्- “पिंडस्व
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित.. आगमसूत्र - [४४ ], चूलिकासूत्र -[१] "नन्दीसूत्र" मूलं एवं हरिभद्रसूरिजी रचिता वृत्तिः
~11~
सर्वजिनस्तुतिः
॥ ६॥
