________________
आगम (४०)
प्रत
सूत्रांक
H
दीप अनुक्रम H
“आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (निर्युक्तिः + वृत्तिः) भाग-३ अध्ययनं [-], निर्युक्तिः [६८१], वि० भा० गाथा [-] भाष्यं [ १३३] मूलं [- /गाथा - ] रत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र -[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक" निर्युक्तिः एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्तिः
सुत्तत्था नस्संति, तेहि य नहिं गच्छसारवणाभावेण गच्छस्स अपडियप्पणे बहुतरं मे नासर इति, तथा चाह- सुत्तस्थेसु अचिंतण आदेसे बुद्ध सेहगगिठाणे । बाले खमए वाई इहीमाई अणिट्टीया ॥ १ ॥ एएहिं कारणेहिं तुम्बभूतो उ होइ आयरिओ । वेयावञ्चकरेणं कायवं तस्स सेसेहिं ॥ २ ॥ जेण कुलं आयतं तं पुरिसं आयरेण रक्खेजा । नहि तुंबंमि विणट्ठे अश्या साहारया होंति ॥ ३ ॥ आदेशे प्राचूर्णके वृद्धे शैक्षके ग्लाने तथा बाले लघुवयसि क्षपके च यद्वा आचार्यः स्वयं वैयावृत्त्यं करोति तर्हि सूत्रार्थयोरचिन्तनं भवति, तथा वादिनि आगते ऋद्धिमति च नगरश्रेष्ट्यादौ, आदिशब्दात् राजादिपरिग्रहः, आचार्ये वैयावृत्त्याय पानकादिगते प्रवचनलाघवं भवति, यथा-अनर्द्धिका एते, अनीश्वरप्रब्रजिता एते इत्यर्थः, तत एतैः कारणैराचार्यः शेषसाधूनामरकप्रायाणां तुम्बभूतो भवति ततो वैयावृत्त्ये वैयावृस्य विषये यत्करणं करणीयं तत् तस्याशेषैः कर्त्तव्यं, न पुनः स स्वविषये परविषये वा वैयावृत्त्ये प्रवर्त्तमान उपेक्षणीयः । एतदेवाह -
जेण कुलं आयन्तं तं पुरिसं आयरेण रक्खेह । नहु तुंबम्मि विणट्ठे अरगा साहारगा हुन्ति ॥ १३३ ॥ येन पुरुषेण कुलमायतं तं पुरुषमादरेण रक्षेत्, यतो 'नहु' नैव तुम्बे विनष्टे अरकाः साधारकाः - साधारा भवन्ति ॥ आह-इच्छाकारेणाहं तव मम च प्रथमालिकादिकमानयामीत्याद्यमिधाय यदा बन्ध्यभावान्न सम्पादयति तदा निर्जरालाभविकलस्तस्येच्छाकारः, ततः किं तेनेत्याशड्याह
drावचे अद्विअस्स सद्धाइ काउकामस्स । लाभो वेव तबस्सिस्स होइ अदीणमणसस्स ॥ ६८१ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
~ 107~
