________________
आगम
(४०)
"आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्तिः ) भाग-३ अध्ययनं [-], नियुक्ति: [६७६-६७९], विभा गाथा -], भाष्यं [१३२...], मूलं [-/गाथा-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक नियुक्ति: एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
आवश्यके श्रीमलयसमवसरणे
प्रत
सूत्राक
॥३४॥
भवति अथवाऽपि पलाभियोगेन, खलीनं-कविक, किमुकं भवति । यथा जात्यवाहीकानामश्वानां स्वयमेव खलीनग्रहणं इच्छाकारभवति, जनपदजातानां च बलाभियोगेन, एवं पुरुषजातेऽपि-जातशब्दः प्रकारवचनः पुरुषप्रकारेऽपि, कथम्भूते सामाचारी | इत्याह-'विणीयविणयंमि'त्ति विविधम्-अनेकप्रकारं नीतः-प्रापितो विनयो येन स विनीतविनयस्तस्मिन् नास्त्य|भियोगः, स्वयमेव विनये प्रवर्तनात् , खलीनग्रहणे जात्यबाहीकाश्ववत्, 'सेसम्मि उ अभिओगो'त्ति शेषे-विनयर-18 हिते अभियोगो-बलाभियोगः प्रवर्चते, जनपदजाते यथा अश्वे । एष गाथाद्वयसमुदायार्थः, अवयवार्थः कथानकादवसेयः, तच्चेदम्-बाहलविसए एगो आसकिसारो, सो दमिजिउकामो वेयालियवेटाए अहिवासिऊण पभाए अग्धेऊण चाहियालीए नीओ, खलिणं से ढोइयं, सयमेव तेण, गहिय, विणीयत्ति, ततो राया सयमेवारूढो, सो य हियइच्छियं बूढो, रण्णा ओयरिऊण आहारलयणादिणा सम्म पडियरिओ, पइदियहं च सुद्धत्तणतो एवं वहति, न तस्स बलाभियोगो पवत्ताइ । अवरो पुण मगहादिजणवयजाओ आसो, सो दमिजिउकामो वियालबेलाए अहिवासितो, मायरं पुच्छति|'किमयंति',तीए भणितं-कल्ले वाहिजिहिसि, ते सयमेव खलिणं गहाय वहतो नरिंदं तोसेज्जासि, तेण तहा कयं,रपणावि आहाराइगो सबो से स्वयारो कतो, माऊए सिद्दू, तीए भणियं-पुत्त! नियगुणफलं ते एयं, कहं पुण मा खलिणं पडिच्छिहिसि मा वा वहसि, तेण तहेव कर्य, रण्णावि खोरेण पिट्टित्ता बला कवियं दाऊण वाहिओ, पुणो जवसं से निरुद्धं, तेण | ॥३४४॥ माछए कहियं, सा भणइ-पुत्त । दुबहियफलमिणं, तो दिवोभयमग्गो जो ते रुच्चइ तं करेहिसि । एस दिढतो, अयमुवणतो-जो सयं न करेड वेयावचारि तत्व बलाभियोगो पयहाविज्जइ जणवयजाए जहा आसे इति । तस्मात् बलाभि
दीप अनुक्रम
~104