________________
૨૭
(દોહા)
કરજ બરાના કાઢકે, ખરચ ક્રિયા બહુ નામ; જબ મુદ્દત પૂરી હુવે, દેનાં પડશે દામ. બિનું દિયાં છૂટે નહીં, યહ નિશ્ચય કર માન; હસ હસ કે ક્યું ખરચીએ, દામ બિરાના જાન.
સમાન;
જીવ હિંસા કરતાં થકાં, લાગે મિષ્ટ જ્ઞાની ઇમ જાને સહી, વિષ મિલિયો કામ ભોગ પ્યારા લગે, ફ્લ પિાક મીઠી ખાજ ખુજાવતાં, પીછે દુ:ખકી ખાન. જય તપ સંયમ દોહિલો, ઔષધ ડવી જાન; સુખકારણ પીછે ઘનો, નિશ્ચય પદ નિરવાન. ડાભ અણી જલબિંદુઓ, સુખ વિષયન કો ચાવ; ભવસાગર દુ:ખ જલ ભર્યો, યહ સંસાર સ્વભાવ. ચઢ ઉત્તુંગ જહાંસે પતન, શિખર નહીં વો ફૂપ; જિસ સુખ અંદર દુ:ખ વસે, સો સુખ ભી દુઃખરૂપ. જબ લગ જિન કે પુણ્ય કા, પહોંચે નહિ કરાર; તબ લગ ઉસકો મા હૈ, અવગુન કરે હજાર. પુણ્ય ખીન જબ હોત હૈ, ઉદય હોત હૈ પાપ; દાજે વનકી લાકરી, પ્રજલે આપોઆપ.
અજ્ઞાન;
પકવાન.
પાપ છિપાયાં ના છીપે, છીપે તો મહાભાગ; દાબી ડૂબી ના રહૈ, રૂઈ લપેટી આગ. બહુ વીતી થોડી રહી, અબ તો `સુરત સંભાર; પરભવ નિશ્ચય ચાલનો, વૃથા જન્મ મત હાર.
૧. લક્ષ
૧
૩
૧૦
૧૧
