________________
ગોધન ગજધન રતન ધન, કંચન ખાન સુખાન; જબ આવે સંતોષ ધન, સબ ધન ધૂળ સમાન. શીલ રતન મોટો રતન, સબ રતનાં કી ખાન; તીન લોકઠી સંપદા, રહી શીલ મેં આન. શીલે સર્પ ન આભડે, શીલે શીતલ આગ; શીલે અરિ કરિ કેસરી, ભય જાવે સબ ભાગ. શીલ રતન કે પારખું, મીઠા બોલે જૈન, સબ જગસેં ઊંચા રહે, (જો) નીચાં રાખે નૈન. તનકર, મનકર, વચનકર, ત ન કાહુ દુઃખ; કર્મ રોગ પાતિક જરે, દેખત વાકા મુખ.
- (દોહા)
પાન ખરંતાં ઈમ કહે, સુન તરુવર વનરાય; અબકે વિછુરે કબ મિલે, દૂર પડેગે જાય. તબ તરુવર ઉત્તર દિયો, સુનો પત્ર ઈક બાત; ઇસ ઘર ઐસી રીત હૈ, એક આવત એક જાત. વરસ દિનાકી ગાંઠકો, ઉત્સવ ગાય બજાય; મૂરખ નર સમજે નહીં, વરસ ગાંઠ કો જાય.
| (સોરઠો)
પવન તણો વિશ્વાસ, કિણ કારણ તે દઢ ક્યિો; ઇનકી એહીં રીત, આવે કે આવે નહીં.
૪
૧. આથડે
