________________
૨૯૬
રાજહૃદય ભાગ-૧૪ ઠીકાના નહીં હૈ.
કહતે હૈં કિ ભગવાનકે જ્ઞાનમેં કોઈ નોંધ હો જાવે ઐસી બાત કર ન ! અગર તુજે નોંધ કરાને કી બાત હો તો. સમ્યફ પ્રકાર મેં તો વહ ભી નહીં. કિ કોઈ જાને, નહીં જાને. ઇસસે મેરેમેં કોઈ ફર્ક પડતા નહીં હૈ. દ્રવ્યદૃષ્ટિપ્રકાશમેં આતા હૈ કિ નહીં ? કિ ફૂલ બાગમેં હો યા જંગલમેં, ઇસસે કોઈ ઇસકી કિમત બઢતી-ઘટતી નહીં હૈ. કોઈ સુંઘે, કોઈ મત સુંઘે ઇસસે ભી કોઈ ઉસકી સુંદરતામેં ફર્ક પડતા નહીં હૈ. તો મુજે કોઈ જાનેગા, નહીં જાનેગા, મૈસા જાનેગા, ઉલટા જાનેગા, સુલટા જાનેગા ઇસસે મુજે ક્યા ફર્ક પડતા હૈ ? દૂસરોંકી નિંદા-પ્રશંસાકે કારણસે આત્માર્થીકો કોઈ કાર્ય કરના નહીં હોતા. નિદા-પ્રશંસાકે લિયે પ્રવૃત્તિ કરની યે આત્માર્થીઓંકા કામ નહીં હૈ. હમારી પ્રશંસા બઢ જાયે ઇસલિયે હમ કુછ કામ કરે યા હમારી કોઈ નિંદા નહીં કરે ઈસલિયે હમ કામ કરે. યે લોકસંજ્ઞા હૈ, કાતિલ ઝહર હૈ. કાતિલ ઝહર હૈ. ઉસકો ખાના નહીં ચાહિયે. ચખના ભી નહીં ચાહિયે. ખાના તો નહીં ચાહિયે, ચખના ભી નહીં ચાહિયે.
ઇત્યાદિ પ્રકારસે બવ કરતે હુએ તૃષ્ણાકા પરાભવ (ક્ષય) હોના યોગ્ય દિખતા હૈ ઐસે પ્રકાર અગર હમ વિચાર કરે, ઐસા ઈધર નહીં લીખા. ક્યા લિખા ? ઈત્યાદિ પ્રકારસે...? વિચાર કરતે હુએ નહીં બતવ કરતે હુએ...” ઐસા લેતે હૈં. પરિણમનકી બાત લેતે હૈં બિના પરિણમન અકેલા વિચાર કામમેં નહીં આતા. “બહુધા સત્પષકે વચનસે આધ્યાત્મિક શાસ્ત્ર ભી આત્મજ્ઞાનકા હેતુ હોતા હૈ, કોકિ પરમાર્થ આત્મા શાસ્ત્રમ્ નહીં રહતા, સપુરુષમેં રહતા હૈ. દેખિયે ! ગજબ કી બાત લિખી હૈ ! બતાઈએ ઇસ જગહ બિના યહ બાત કહાં મિલતી હૈ? કોઈ ઔર શાસ્ત્રમેં યહ બાત પઢનેકો નહીં મિલેગી. ઐસી બાત મિલતી હૈ. યહ સપુરુષોંકી એક વિશેષતા હૈ કિ ઇનકે વચન હી શાસ્ત્ર હો જાતે હૈ. દૂસરે શાસ્ત્રમેં હોવે, નહીં હોવે ઇસસે કોઈ મતલબ નહીં હૈ કોંકિ જિસકે પાસ ક્ષયોપશમ હૈ ઉનકો ઐસા લગતા હૈ કિ હમ તો શાસ્ત્ર પઢકરકે, સમયસારકો પઢકરકે, ઐસે શાસ્ત્ર કો પઢકરકે હમ તો હમારા કલ્યાણ કર લેંગે. ઐસા કભી નહીં હોતા. સત્પષકે વચનસે વહ આધ્યાત્મિક શાસ્ત્ર આત્મજ્ઞાનકા હેતુ હોતા હૈ. અગર સપુરુષ સમજાતે હૈં તો.