________________
૨૬૪
રાજહૃદય ભાગ–૧૪ મુખ્યતા હૈ...” અન્યોન્યાશ્રય માને ક્યા ? કિ સપુરુષની ભક્તિસે ઉસકા ગ્રહણ હોતા હૈ ઔર ઉસકા ગ્રહણ કરને પર સત્પષકી ભક્તિ પૈદા હો જાતી હૈ. ઓહો...! સપુરુષ મેરે આત્મકલ્યાણકી ઐસી બાત કરતે હૈં ! જ્ઞાનમેં ક્ષયોપશમ અચ્છા હોવે, થોડી નિર્મલતા હોવ તો ભક્તિ બઢ જાતી હૈ. ઓ.હો. મેરે લિયે કિતની અચ્છી બાત કી ! મેરે આત્મકલ્યાણકી કિતની સુંદર બાત કહી ! તો કભી ભક્તિસે યથાર્થ ગ્રહણ હોતા હૈ, કભી યથાર્થ ગ્રહણ કરને પર ભક્તિ પૈદા હો જાતી હૈ. ઐસા હૈ. પ્રાયઃ યે કારણ પરસ્પર અન્યોન્યાશ્રય જૈસે હૈંઅન્યોન્ય માને યથાર્થ વિચાર કે સાથ ભક્તિવશ ગ્રહણ કરના. તો ભક્તિની પ્રાપ્તિ હો. ભક્તિની પ્રાપ્તિસે યથાર્થ વિચાર કરના ઔર ગ્રહણ કરના હોવે. ઐસે દોનોં તો કહીં કિસીકી મુખ્યતા હૈ, કિસીકો પહલે ભક્તિ હોતી હૈ, બાદમેં ગ્રહણ હોતા હૈ. કિસીકો પહલે ગ્રહણ હોતા હૈ, ભક્તિ બાદમેં ઉત્પન હો જાતી હૈ. ઔર કહીં કિસીકી મુખ્યતા હૈ....'
તથાપિ ઐસા તો અનુભવમેં આતા હૈ કિ જો સચ્ચા મામુક્ષુ હો, ઉસે સત્યરુષકી “આશ્રયભક્તિ, અહંભાવ આદિકે છેદનેકે લિયે ઔર અલ્પકાલમેં વિચારદશા પરિણમિત હોનેકે લિયે ઉત્કૃષ્ટ કારણરૂપ હોતી. હૈ. દેખિયે ! કયા બાત કહતે હૈં? કિ ક્ષયોપશમ લેકરકે તો મનુષ્ય આયા હી હૈ. તો સચ્ચા મુમુક્ષુ હો તો ઉસે આશ્રયભક્તિ હોને સે. ફિર વહ સંયમાદિકા પરિણામ કરેગા, ક્ષયોપશમ બઢેગા, કહીં અહંભાવ નહીં હોગા. જો સંયમ હોનેકે સાથ અહંભાવ હોતા હૈ, દૂસરે-દૂસરે દાનાદિ કે પરિણામ કે સાથ અહંભાવ હોતા હૈ, વહ સપુરુષકી આશ્રયભક્તિકે સાથ ઐસા પરિણામ હોવે તો અહંભાવ નહીં હોવે. સત્પષ ઉસકો બોલેંગે, દેખ! તેરા પરિણામ મંદ કષાયકા હૈ. સાથ અહંભાવ નહીં હોના ચાહિયે. જરા જાગ્રત રહ જાના. અંતર અવલોકનસે જાગૃતિ મેં રહના કિ કીસી ભી પ્રકારકે ધાર્મિક વિષયક પરિણામ હોનેકે સાથ ઉસ પરિણામકા અહંભાવ પૈદા નહીં હોવે. ઉસકી જાગૃતિ રખના. યે આશ્રયભક્તિમેં ઐસા ફાયદા હોતા હૈ. ઔર અલ્પકાલમેં વિચારદશા ભી પરિણમિત હો જાતી હૈ. વિવેક બહુત જાગૃત હોતા હૈ. ઔર વહ જીવ સત્પષકે આશ્રયસે આત્મકલ્યાણકો પ્રાપ્ત કરતા હૈ. યહીં તક રખતે હૈં.)