________________
કેટ ઠેકીને ધર્મશાળાના ચેકમાં પડવા લાગ્યા. શરૂ શરૂમ, ભયભીત બનતા માનવીઓ ધીમે ધીમે જંગલી જનાવરોથી ટેવાઈ ગયા અને કામ ધમધોકાર ચાલવા લાગ્યું.
શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢી સાદડીમાં અને શિલ્પીને. પડાવ રાણકપુરમાં રાખવામાં આવ્યું. શિલ્પી દલછારામ કાર્યકુશળ વહેવારુ બુદ્ધિવાળા પ્રવીણ પુરુષ હતા, અને પિતાના કાર્ય માટે, સ્વતંત્ર બુદ્ધિ ધરાવતા હતા. શરૂ શરૂમાં સાદડી પેઢીને મુનીમ. તેમની સાથે કદમ મિલાવી શક્યા નહીં, પરંતુ શેઠશ્રી કસ્તૂરભાઈએ. શ્રી દલછારામની શક્તિ પિછાની લીધી હતી. એટલે શિલ્પની અને કામની સરળતાની ખાતર શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીએ એકપછી એક એમ બે મુનીમે બદલ્યા. છેવટે બોટાદના શ્રી હરગેવિંદદાસ મુનીમ તરીકે આવ્યા. તેમણે શિલ્પીના મિજાજને, કામના રંગને અને સાદડીના સંઘને પણ પારખી લીધા. સહુની. સાથે નેહભીનું વર્તન રાખી સૌરાષ્ટ્રીય મીઠાશને પરિચય આપી. કુનેહથી કામ લીધું. શેઠશ્રી કસ્તૂરભાઈને આ ભગીરથ કાર્યમાં. મુનીમ અને શિલ્પી અને તેમના ડાબા-જમણા હાથ બની રહ્યા.
જીર્ણોદ્ધારના કામની ઝડપ વધારવામાં આવી. મથુરા, આગ્રા, જયપુર, અલવર અને મારવાડનાં નાનાં-મોટાં ગામના તથા ગુજરાત. અને સૌરાષ્ટ્રના કારીગરોના સમૂહે જુદા જુદા મિસ્ત્રીઓના હાથ.. નીચે મૂકવામાં આવ્યા અને કામ વહેંચી આપવામાં આવ્યું.
ઘુમટોની પશિલાઓના ઝુમ્મરે કાનુડા નામથી ઓળખાતી. કાળી ચકલીઓએ પીછાં ચેડીને કરેલા માળાઓથી છવાઈ ગયા. હતાં. ઉત્તર મેઘનાદમંડપના ત્રણ માળ જેટલા ઊંચા ઘુમટની, પદ્મશિલાને સાફ કરતી વખતે ઘુંમટના છેલ્લા થર અને પદ્ધશિલાની વચ્ચેની ઘસીમાં પક્ષીઓએ બાંધેલા મુસીબતે ઉખાડી શકાય તેવા સખત માળાઓ ઉપર તેમને જ શિકાર કરવા માટે સુખેથી નિવાસ, કરી રહેલા સાત ફૂટ લાંબા સેનેરી પટ્ટાઓવાળા સાપે તે માળા.
