________________
૩૪
આ તડાઓએ અગત મહત્ત્વ અને માનાપમાનની આગળ ધની સેવાઓને ગૌણ ગણી, અને મંદિરની દુરવસ્થા વધતી ચાલી. દુંદુભિ અને મત્રાચ્ચારાથી ગુજતુ આ સ્થાન ચામાચીડિયાં અને કબૂતરનું નિવાસસ્થાન અન્ય...! જ્યાં ગ્રૂપ, કેસર અને પુષ્પાની સુગંધ આજુબાજુના વાતાવરણને ભરી દેતી હતી, ત્યાં ચામાચીડિયાં અને કબૂતરાની હગારની દુર્ગંધ ફેલાવા લાગી. -નકશીદાર સ્ત ંભા, દ્વારા અને પાટડાઓ એટલા મેલા થઈ ગયા કે તે સફેદ આરસના છે, તેમ માનવું મુશ્કેલ પડવા લાગ્યુ.
સેકડા કલાત્મક પથ્થરોના સાંધાઓમાં મજબૂતી માટે જડેલા લાખંડના ખૂંટાઓનુ આયુષ્ય પૂરું થયું હતું. દેહમાંથી બહાર • નીકળવા ઇચ્છતા ચેાગીના પ્રાણ જેમ બ્રહ્મર'ધને તેાડી નાખે છે તેમ કાટથી ફૂલેલા આ ખૂંટાઓએ મંદિરના પથ્થરાના તાળવાં તેડી · બહાર નીકળવા માંડ્યું, અને ઠેર ઠેર ગાબડાં પડચાં. ઘુમટો અને છતાનાં ધામાંએમાંથી અનેક જગ્યાએ પાણી પડવા લાગ્યું. જમીન ઉપરની લાદી ઊખડીને ઊંચી-નીચી થઈ ગઈ. કાઈ કાઈ સ્તંભેા અને પાટડાઓમાં ચિરાડા પડી અને નલિનીગુવિમાનના · આધાર ખળભળવા લાગ્યા. નવ્વાણુ લખપતિ ધરાવતા સાદડીના સંઘ હવે જાગ્યા હતા. પરંતુ એને માર્ગ સૂઝતા ન હતા. કામ શક્તિ • બહારનું લાગવા માંડ્યું હતુ; ધનથી તેા કદાચ પહોંચી શકાય પરંતુ આવા મહાન કાર્ય માટે જાઈતી સૂઝ કયાંથી લાવવી ? બહુ વિચારને અંતે જાણે મંદિરના અધિષ્ઠાયક શાસન દેવતાએ મા સુઝાડ્યો હાય તેવા પ્રકાશ પચાના હૃદયમાં પડ્યો. અને ક્ષેત્રિય સ'કુચિતતા છોડીને ભારતના સમસ્ત શ્વેતામ્બર મૂર્તિ પૂજક જૈન સંઘની પ્રતિનિધિ એવી શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢી • તરફ તેમણે દૃષ્ટિ દોડાવી. પછી તેા સાદડી સંઘ અને શેઠ કલ્યાણજી આણંદજીની પેઢી વચ્ચે વાટાઘાટો ચાલી. શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢી માટે પણ આ કાંઈ નાનુંસૂનું કામ ન હેાતુ', 'પર'તુ તેની પાસે સમથ નેતૃત્વ
