________________
વિવેકરૂપી સૂર્યનો ઉદય થતાં મોહાંધકાર નાશ પામે
શ્લોક-૧૦
मोहान्धकारे भ्रमतीह तावत्, संसारदुःखैश्च कदर्थ्यमानः । यावद्विवेकार्कमहोदयेन, यथास्थितं पश्यति नात्मरूपम् ।।
મોહાંધકારે ભમતો રહે છે, સંસાર દુઃખે રડતો રહે છે; – વિવેકભાનું યદિ ના ઊગે છે, સ્વરૂપ સાચું નવ સાંપડે છે.
Lost in the darkness of self-delusion, Tortured by ignorance and infatuation, Seeking an escape from worldly agony, Man wanders, and wanders all over; aimlessly, Until the sun of discerning vision Rises and shines on his inner horizon And until he sees in its glorious brilliance His own true nature, his spiritual essence.
