________________
કેટલી સરસ વાત ! કેવો મઝાનો શાસ્ત્રોનો નિચોડ ! પિસ્તાળીસ આગમ ગ્રંથો અને પૂરી સાધનાપદ્ધતિનો નિચોડ આટલો જ છે : આત્મભાવમાં સ્થિર થવાનું. પરભાવમાં જવાનું નથી.
ઝેન સાધિકા પૂનમની રાત્રે કાવડમાં પાણી ભરીને જઈ રહી છે. કાવડના આગળના ઘડામાં ચન્દ્રનું પ્રતિબિમ્બ દેખાય છે. મનોહર દશ્ય લાગે છે એને એ. એ ધ્યાનથી એને જોતી, જોતી ચાલે છે. રસ્તામાં આવે છે પથર. સાધિકાને ઠેસ લાગી. એનું સમતુલન ચુકાયું. માટીના ઘડા ફૂટી ગયા. પ્રતિબિમ્બવાળો ચન્દ્ર છૂ! અને સાધિકાનું વિરાગની ધારામાં વહી ઊઠવું...
આવું જ લાઓત્સ માટે બન્યું. તેઓ એક વૃક્ષ નીચે બેઠેલા. ઉપરથી એક પાંદડું ખર્યું. એ સાથે ભીતરથી પણ કંઈક ખર્યું અને તેઓ વિરાગદશાને પામી ગયા.
આવો સાધક અષ્ટાવક્ર ઋષિ કહે છે તેમ, સૂકા પાંદડાની જેમ વર્તે છે. સૂકું પાંદડું. પવને એને ઊંધું કર્યું તો એ ઊંધું પડ્યું રહે છે. સીધું કર્યું તો તેમ રહેશે. “fક્ષપ્ત સંસારવાતે વેષ્ટતે શુક્રૂપવત્ ' સંસારના – કર્મના ઉદયરૂપી પવન વડે આમ તેમ ઉથલાવાયેલ છે સાધકો બધી જ સ્થિતિઓનો સ્વીકાર કરે છે. " મને યાદ આવે છે પૂજ્યપાદ ધર્મધુરન્ધર સૂરીશ્વરજી મહારાજ. તેઓશ્રીને ગળાનું કેન્સર થયેલું. વેદના અપાર હશે જ. હું સાતા પૂછવા ગયેલો. ચહેરા પર એ જ ચિરપરિચિત મુસ્કાન. મેં પૂછ્યું : સાહેબજી, સાતા છે ? એમણે હસીને કહ્યું : યશોવિજય ! શરીર શરીરનું કામ કરે છે. હું મારું કામ કરું છું. ડૉક્ટરો ઉપચાર કર્યા
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ટ ૧૪
