________________
એક સાધકનો મને ખ્યાલ છે. તેઓ એક જગ્યાએ અઠવાડિયું રોકાવાના હતા. યજમાન બહુ જ પ્રસન્ન હતા. આવા સાધકની ભક્તિનો લાભ પોતાને મળશે... સાધક આવ્યા. એક દિવસ તો તેઓ ત્યાં રોકાયા. બીજી સવારે તેમણે યજમાનને કહ્યું : “હું જાઉં છું.” યજમાન ગભરાઈ ગયા. એ કહે : “કેમ ? સુવિધામાં ક્યાંય કચાશ રહી ગઈ ?''
સાધકે કહ્યું : નહિ, વાત એ છે કે તમે વધુ પડતી સુવિધાઓ મને આપી રહ્યા છો, જે મને ચાલે તેમ નથી. મને આવો હવાદાર કમરો ન ચાલે; જેમાં પ્રમાદની શક્યતા રહે. મારે તો ગરમ અને અસુવિધાવાળો કમરો જોઈએ; જ્યાં રાત્રે બે વાગ્યે મારી ઊંઘ ઊડી જાય.
એક મુનિવૃન્દ વિહારયાત્રામાં હતું. તેઓ એક ગામથી બીજે ગામ જતા હતા. સામેથી બીજું મુનિવૃન્દ મળ્યું. સામેના મુનિવૃન્દના એક મુનિવરે આ મુનિવૃન્દના એક મુનિરાજને પૂછ્યું : આપ જ્યાંથી આવો છો, તે ગામમાં ઉપાશ્રય કેવો છે ? ઉનાળાના આ સમયમાં હવા આવે એવો ખરો ને ?
આ મુનિવરે કહ્યું : સાહેબજી, ખ્યાલ નથી કે બારીઓ કેવી હતી, કઈ દિશામાં હતી... મેં તો ત્યાં જઈ કાજો લીધો. સ્વાધ્યાયમાં લીન થઈ ગયો. વાપરીને પણ સ્વાધ્યાયમાં... સાહેબજી, મને ઉપાશ્રયની ઠંડી-ગરમીનો ખ્યાલ નથી.
ભોજન પણ કોણ કરશે ?
સાધકનું શરીર.
સ્વાનુભૂતિની પગથારે છે ૧૪૪
