________________
ભિન્ન ભિન્ન સૌ પંથ, પંથ સૌનો પણ નોખો, અંદર અંદર દ્વેષ, રાખી લડતાં એ ઘોખો; ઘર્મ ભિન્ન એ દુઃખ, દ્વેષથી કુસંપ જામે, અજ્ઞાને આવરી, અસદ્ગતિ અંતે પામે. ૨૨ લેષ વધ્યો દેશીમાં, નોકરો દ્વેષે લડતા, ચડેલ તોડી પાડી, આપ વઢવાનું કરતા; વહાલા થાવા માટ, ચાડી ચૂગલી બહુ ચાલી, મોંના મીઠા થઈ, પેટમાં રાખે પાળી. ૨૩ પરદેશીશું પ્રેમ, દેશીશું વહાલ ઘટાડ્યું, મધુ દેશી તજી દઈ, બીર, શેમ્પન ખુટાડ્યું; વ્યસન વધ્યું હદપાર ખુવારી ખૂબ થઈ છે, તેથી દિલમાં દાઝ, ઘરી આ વાત કહી છે. ૨૪ વેશ ઉપરનો પ્રેમ ઘટ્યો બેશક લાગે છે, બે જણની વઢવાડ, સ્થાન ત્રીજો ત્યાગે છે; બળિયા મારે માર દૂબળા જનને કોઈ, દેખે ત્યાં દશબાર, ભાગી જતા તે જોઈ. ૨૫ ઠપકો દે નહિ કોઈ, કોઈ પણ નહિ મુકાવે, કોઈ ઊભો નવ રહે, શાહેદી ક્યાંથી લાવે ? અરે, હાય શા હાલ, બાયલાપણું એ કેવું ! હાય ગયું ક્યાં વહાલ, અરેરે! થયું ક્યમ એવું. ૨૬ ગયું જાતિ અભિમાન, દેશ અભિમાન ગુમાવ્યું, દેશ દુઃખની દાઝ, દયા ને શૂર ડુબાવ્યું; બેપરવા થઈ પ્રજા સ્વાર્થમાં અંઘાપાળી, રાજ ન્યાય નવ જુએ, ગોરી બાજુ કે કાળી. ૨૭
