________________
૩૬
જૂઠ તિહાં બહુ ધૂળ છે, ગણો જૂઠ ત્યાં માર; એ તો બહુ દુઃખ મૂળ છે, મૂકો કરીને વિચાર. સત્ય. ૨ સત્ય વિશેષ ઉચ્ચારજો, જેથી મળશે સુખ; દોષ ગણી બહુ ટાળજો, જૂઠ તણાં જે દુઃખ. સત્ય. ૩ હાનિ હજારો જૂઠથી, સુખહરણ ગણાય; નિંદા થશે બહુ લોકમાં, જૂઠ નહિ વખણાય. સત્ય. ૪ પુણ્યવંતા શાણા જનો, ગુણી જનની કુમાર; શાણી અને સુગુણી વધૂ, લેતી સુખ અપાર. સત્ય૫ સીતા અને દમયંતી જે, ગુણી દ્રૌપદી નાર; બોલી સદા જો સત્યને, પામી માન અપાર. સત્ય ૬ સહાય કરી પરમેશ્વરે, ઘાર્યું સત્ય વિશેષ; અસત્ય ન આગળ રાખિયું, કો દિન બેની લેશ. સત્ય. ૭ સીતા સતી વખણાય છે, તેમ દ્રૌપદી સાર; દમયંતી વળી લખજો, સત્યપાળક નાર. સત્ય ૮ ઘન્ય ! એને વદો તમે, જેણે પાળિયું સત્ય;
સ્મરી સદા જગદીશને, પામો એવી સુમત્ય. સત્ય, ૯ કરુણાસાગર બહુ રીઝશે, સત્ય પાળ્યાથી ઠીક; જૂઠું બોલો કદી મુખથી, એ તો બહુ જ અઠીક. સત્ય. ૧૦ દુઃખ પડે બહુ આપને, પણ મૂકો ન સત્ય; માનીને દુઃખ તો દિલથી, છોડી દેજો અસત્ય. સત્ય. ૧૧ જૂઠ જાણીને ધિક્કારજો, દઈને બહુ ફિટકાર; સત્ય ઉપર તો કીજિયે, શાણી નારી પ્યાર. સત્ય૧૨
