________________
૧૩
અવધ વીત્યેથી જાવું બેની, એકલું, સાથે ન મળે કોઈ તણો સંઘાત જો. ક્ષણ॰ ૩
સુકૃત થાયે કરજો તે તો હાથથી, ‘પાછળ થાશે સર્વે' તે તો ફોક જો; દાઢ્યા રહેશે પૈસા પ્યારા ભોંયમાં, થાશે પછીથી શાણી બહુ બહુ શોક જો. ક્ષણ૦ ૪
મહેલ હતા જેના શોભીતા ને રૂડા, નહિ વેઠેલો તડકો કે કંઈ ટાઢ જો; તે પણ એક સમે ચાલીને નાસિયો, તૂટ્યું આવરદા કેરું એ ઝાડ જો. ક્ષણ પ ક્ષણમાં જાનારા છે, ડાહી, પ્રાણ આ, કેમ ભરોંસો કરીએ તેનો આપ જો; નાણામાં ઝાઝાં શું રહીએ મોહાઁને, ભજીએ કેમ નહીં ભાવે જગ-બાપ જો ? ક્ષણ૦ ૬ કેવળ પૈસામાં નહિ ચિત્ત જ જોડવું, તેમ ન કરવો ઝાઝો કો દી લોભ જો; સંસારી મુસાફરીમાં ફરીને જવું, નહિ કરનારો એનો કોઈ થોભ જો. ક્ષણ ૭ દૈવગતિ ડાહી, ન કળાયે કોઈથી, માટે બેની, કર સુકૃત્ય હમેશ જો; ‘રાય’ વણિક એમ વિનવે સુણજો ભાવથી, તો શાણી હું જાણું તુજને બેશ જો. ક્ષણ૦ ૮
