________________
૯૯ દેશ-ઉદય ઉપયોગનાં, વીર નરોનાં શિર; પ્રસૂતા પીડા ટાળવા, સોંપે સપૂત શરીર. ૩૩ નિર્મળ નેહ સુમિત્રનો, પરમ પુનિત ખચીત; લોહ મોહ પામે પૂરો, ચુંબક દેખી ચિત્ત. ૩૪ ભલા મિત્ર રાખે નહીં, સબળ અબળનો ભેદ; સત્ય સુદામા કૃષ્ણનો, પૂરણ પ્રેમ અભેદ્ય. ૩૫ બેવકૂફને બોઘ દો, પણ લાગે નહીં લેશ; ભેંસ આગળ ભાગવત તણો જેમ ઉપદેશ. ૩૬ જેહ કામ જેનું હશે, તેહ તે જ કરનાર; નખ ઉતારે નેરણી, કતલ કરે તલવાર. ૩૭ બુદ્ધિહીન બહુ બહુ બકે, થાય કાંઈ નવ છેક; હજાર ગજ હેતે ભરે, કાપે તસુ ન એક. ૩૮ ડોળઘાલનો દંભ તે, નફટ નિકટ નભનાર; અંઘા આગળ કાણિયો, પામે પ્રૌઢો કાર. ૩૯ વિદ્યાદંભ નભે નહીં, જ્યાં જ્ઞાની ગુણવાન; પિત્તળ પાવક આંચથી, તજશે ગર્વ ગુમાન. ૪૦ ગુણ બદલે અવગુણ કરે, શઠનો એવો શોઘ; ભવ ઉપર ભસ્માસુરે, કીઘ કંકણ લઈ ક્રોધ. ૪૧ કાવ્યકળા કૌશલ્યથી, કીર્તિ પરમ પમાય; ચંદકવિની ચાહના, જનથી હજુ ન જાય. ૪૨ વચને વલ્લભતા વધે, વચને વાઘે વેર; જળથી જીવે જગત આ, કદી કરે પણ કેર. ૪૩
