________________
૯૪
જે જાતા રણમાંહી, શત્રુ કંપાવતા, અડગ ન ધરતા પીઠ, જીત કરી આવતા; કેસરિયાં રણમાંહી કરી ઝંપલાવતા, માર માર મુખ શબ્દ, બીજો નહિ લાવતા. ૧૪ શાણી રાણીઓ જેહ રણે રમતી હતી, સમજાવી પિયુ પુત્ર ઘીરજ જે આપતી; શોભાવી રણવાસ રણે જે ઝૂમતી, કો મરતી રણજંગ, થતી કોઈ સતી. ૧૫
તે રજપૂતો આજ, મહેલ૨ણ ભોગવે, કેસરિયાં કરી ખૂબ, બીએ છે તે હવે; થવાથી કાચા કાન, કાન ભંભેરતા, કાચી દ્રષ્ટિથી કાંઈ દીર્ઘ નહિ દેખતા. ૧૬ શાણી રાણીઓ સર્વ, સ્થળે ફીટી ગઈ, ખાનપાન સન્માન વિષે ભોગી થઈ; દેશ રાજ તન પ્રેમ, પ્રેમ શૂર તો ગયું; દૃઢતા ઘીરજ દાઝ આજ નથી કો રહ્યું. ૧૭
કો સૂરજ કો ચંદ્ર ઉડગણ સદૃશા, પ્રકાશી પામે અસ્ત, ઇન્દ્ર લોકે વસ્યા; હવે આગિયા કોઈ કોઈ સ્થળમાં થતા, હાય આર્ય! તુજ હાલ, પ્રભુ, ક્યમ અવકૃપા?૧૮
વળી વણિકો જેહ ચીન જાવે જતા, અઢળક દ્રવ્ય કમાઈ, દેશ નિજ લાવતા;
