________________ સંસારનું અત્યંતપણે ભાસે તે પ્રકારે કરી આત્મવિચાર ઉત્પન્ન થાય. હવે આ ઉપાધિકાર્યથી છૂટવાની વિશેષ વિશેષ આત્તિ થયા કરે છે, અને છૂટવા વિના જે પણ કંઈ કાળ જાય છે જેમ જેમ અને જેટલા જેટલા પ્રમાણમાં જગતનું, જગતના પદાર્થોનું અને જગતના ભાનું સાવ સાધારણપણું સાધકના ચિત્તમાં ભાસે, તેમ તેમ અને તેટલા તેટલા પ્રમાણમાં પરમાર્થમાર્ગ વિષે અને પરમાર્થ (સ્વ-આત્મા) પ્રત્યે તેનું વલણ વધતું જાય છે. જગતના સર્વ ભાવ-પદાર્થો ક્ષણભંગુર છે, વિનાશિક છે, કઈ પણ રીતે કલ્યાણકારી કે સત્વયુક્ત નહિ હોવાથી આશ્રય લેવા ચોગ્ય નથી એ જે સાધકને અંતરમાં નિશ્ચય થાય તે તેવા ભાવથી પાર. અવિનાશી, સવશીલ કૃતકૃત્યતાને આપનાર, જ્ઞાન-આનંદમય, અપૂર્વ એવા ચિતન્યાત્મક ભાવ પ્રત્યે તેનું લક્ષ જાય. જેટલું જગતના પેદાર્થોનું માહાસ્ય અંતરમાં ઘટે તેટલા પ્રમાણમાં તેનું સ્વયંમરણ ઓછું થાય અને જેટલું જગતનું સ્મરણ ઓછું થાય તેટલા સલૂના સંસ્કાર વૃદ્ધિગત થતાં પરમાર્થવિચારણનું સાધકનું બળ વધતું જાય. આમ, જ્ઞાનીઓએ કહેલ જગતવિસ્મૃતિને અને તત્ત્વવિચારણને ક્રમ ધીરે ધીરે સાધકના રોજબરોજના જીવનમાં આવિર્ભાવ પામે. જે સાધકને આવી મહાન સાધકદશા વતે તેને શુદ્ધાત્મપદની પ્રાપ્તિ જરા પણ દૂર નથી એવા શ્રીગુરુઓને બેધ અને અનુભવ છે. કહ્યું છે કે : આમ, સંસારનું સ્વરૂપ જાણીને અને ખૂબ આદરથી (સમ્યકત્વ, વ્રત, ધ્યાનાદિની સાધના દ્વારા) મેહને ત્યાગ કરીને તે શુદ્ધ સ્વરૂપનું ધ્યાન કરે, જેથી સંસારને નાશ થાય 1 4 / પ્રીતિ અનંતી પર થકી, જે તેડે છે તે જોડે એહ, પરમ પુરુષથી રાગતાં એકતા હે દાખી ગુણગેહ ઋષભ જિર્ણોદશું પ્રીતડી. આગળ શ્રીગુરુ કહે છે કે અમને વિશેષ સમાધિને લાભ નિરંતર રહે તે અર્થે સર્વ પ્રકારના બાઘાંતર સંગોથી અમારે રહિત જ થવું છે અને તેથી આ જે છેડે ઉપાધિરૂપ બાહ્ય પ્રપંચ અમને વતે છે તેનાથી કેવી રીતે છૂટવું તેના ઉપાયપ્રવર્તનમાં જ અમે લય લગાવી છે. જે પણ કાળ તે ઉપાધિથી રહિત થવામાં વ્યતીત થઈ રહ્યો 1. इति संसार' ज्ञात्वा माह सर्वादारेण त्यक्त्वा / त ध्यायत स्वस्वभाव संसरण येन नश्यति // - સ્વામી કાર્તિકેયાનુપ્રેક્ષા, 73. 2. શ્રીમદ્ દેવચંદ્રજી કૃત આદિનાથ પ્રભુનું સ્તવન. અધ્યાત્મને પંથે