________________ તેથી અવકાશ પ્રાપ્ત કરવા અથવા તેની નિવૃત્તિ કરવા જેમ બને તેમ સત્સંગને આશ્રય કરે તે કઈ રીતે પુરુષાર્થગ્ય થઈ વિચાર દશાને પામે. આવા ઉપરોક્ત કમિક જીવન પરિવર્તનને સ્વીકારીને સત્સંગના ગે તત્વચિંતન દ્વારા અંતરશોધન અને અંતર્મુખતાને અભ્યાસ જે સાધક કરે છે તેને અલ્પકાળમાં મહાન સાધકદશા પ્રગટે છે. અસત્સંગ-અપ્રસંગને સંક્ષેપવા માટે આગળ પ્રેરણા આપી દીધી છે, અહીં તે શ્રીગુરુ કહે કે જ્યાં સુધી તથારૂપ પ્રકારોથી નિવતીને સત્સંગનો આશ્રય નિયમિતપણે અમુક ચોક્કસ વિધિથી (મિથ્યા આગ્રહ, સ્વરછદ, પ્રમાદ અને વિષયલેલુપતાને ઘટાડીને) અને દીર્ધકાળ (ઘણું માસ કે વર્ષ) સુધી ન કરે ત્યાં સુધી સાધકનું વિચારબળનું સામર્થ્ય અતિ અલ્પ જ રહે છે, અર્થાત્ નહિવત્ રહે છે. જ્યાં સુધી વિચારબળ વધે નહિ ત્યાં સુધી યથાર્થ વિચારણા બની શકે નહિ અને તેવી સુવિચારણા વિના કેઈ પણ જીવને આત્મજ્ઞાન ઊપજી શકે નહિ. તેથી— [ અસસંગ અસત્સંગ સત્સંગ યથાર્થ પણે ધટાડા માટે ઘટાડવા માટે આરાધવા માટે વિચારે વિશુદ્ધ વિચારબળની અને કરવા માટે વૃદ્ધિ માટે સાધકને પૂર્વે થયેલા મહાન જ્ઞાની પુરુષે આ પ્રમાણે પ્રેરણ કરે છે - આરંભ અને પરિગ્રહને જેમ જેમ મોહ મટે છે, જેમ જેમ તેને વિષેથી પિતાપણનું અભિમાન મંદ પરિણામને પામે છે, તેમ તેમ મુમુક્ષતા વર્ધમાન થયા કરે છે. ને કરવા યોગ્ય પણ તેમ જ છે કે આરંભપરિગ્રહને વારંવારના પ્રસંગે વિચારી વિચારી પિતાને થતાં અટકાવવા, ત્યારે મુમુક્ષુતા નિર્મળ હોય છે... નિત્ય તે વિચાર રાખતાં, તે વાત શ્રવણ કરતાં, ફરી ફરીને પુરુષાર્થ કરતાં તે મુમુક્ષુતા ઉત્પન્ન થાય છે. આ કાળમાં એ વાત ઘણું કરીને જોવામાં આવતી નથી. કેઈ જુદા સ્વરૂપમાં મુમુક્ષુ અને જુદા સ્વરૂપમાં મુનિ વગેરે જેઈ વિચાર થાય છે કે આવા સંગે કરી જીવની 1. શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર 332. 2. શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર 422, અધ્યાત્મને પંથે
