________________ પત્રાંક પ૬૮ કસાર આ પત્ર શ્રીમદ્ રાજચન્દ્રજીએ તેમના મુખ્ય મુનિ-શિષ્ય પૂ. શ્રી લઘુરાજ સ્વામી પર લખે છે. આત્મજ્ઞાનપ્રાપ્તિ તે જ સર્વ દુઃખોથી છૂટવાને એકમાત્ર ઉપાય છે તે સિદ્ધાંત રજુ કરી, તેની પ્રાપ્તિ માટે જે ક્રમની આરાધના કરવી પડે તે કમને એવી તે યુક્તિયુક્ત અને સચોટ રીતે આ પત્રમાં શ્રીગુરુએ રજૂ કર્યો છે કે કોઈ પણ મુમુક્ષુને પરમ ઉલ્લાસભાવ આવે અને યથાર્થ આરાધના કરવાનો અવસર તેને પ્રાપ્ત થાય. ત્યાર બાદ મોહ, પ્રમાદ, મુનિ, આત્મજ્ઞાન, આત્મસમાધિ, અંતભેદજાગૃતિ વગેરે અનેક શબ્દની સમજણ આપી છે. મનુષ્યભવ તે આત્મજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ માટે સર્વોત્તમ અવસર છે એમ જણાવી પરમ પુરુષાર્થની પ્રેરણું કરી છે. - આગળ આત્મશુદ્ધિની આવશ્યકતા જણાવીને, આરંભ-પરિગ્રહરૂપ અપ્રસંગોને તેમાં પ્રતિબંધરૂપ ગયા છે અને તેને સંક્ષેપ કરી સત્સંગનો આશ્રય કરવાની પ્રેરણા કરી છે, અને જેટલા પ્રમાણમાં સંસાર અસાર ભાસે તેટલા પ્રમાણમાં આત્મવિચાર ઊગે છે, એમ પ્રતિપાદીત કર્યું છે. પૂર્વે જનકાદિ મહાપુરુષે ઉપાધિ મળે પણ મહાજ્ઞાની તરીકે વસતા હતા તેવા ભાવ પ્રત્યે પિતાની રુચિ નથી પણ શ્રી તીર્થકરેએ જે નિવૃત્તિમાર્ગ ગ્રહણ કર્યો તે પ્રત્યે જ પિતાને રુચિ રહે છે એમ જણાવી, તે પ્રત્યે પોતાનો અધિકતમ પુરુષાર્થ કરવાની દઢ ભાવના વ્યક્ત કરી છે. આમ થવા માટે ત્યાગમાર્ગનું ગ્રહણ અને આંતર્બાહ્ય સર્વ પ્રતિબંધને નિરોધ સ્વીકારે એ સિદ્ધાંતને પિતે સ્વીકાર કર્યો છે. વચ્ચે વચ્ચે ત્યાગ, જ્ઞાન વગેરે શબ્દોની સમજણ આપી, સ્વવિચારબળની વૃદ્ધિ અર્થે આ પત્ર લખ્યો છે, એમ જણાવી અને સત્સંગની ઇચ્છા વ્યક્ત કરી પૂજ્યશ્રીએ પત્ર સમાપ્ત કર્યો છે.
