________________ પત્રાંક પ૨૫ મક્ષપ્રાપ્તિનું પ્રથમ અને મુખ્ય કારણ એવું જે આત્મજ્ઞાન, તે જેને પ્રગટયું હોય, તેની જીવનપદ્ધતિની આંતરબાહ્ય દશાનું વર્ણન કરીને, આ પત્ર દ્વારા આગળની સાધનામાં તે સાધકને માર્ગદર્શન આપ્યું છે. આત્મજ્ઞાનને જન પર્ભિાષામાં ભેદજ્ઞાન પણ કહે છે. “સ્વ” અને “પરને યથાર્થ બેધ થવાથી “સ્વ” પ્રત્યે રુચિ અને વૃત્તિ થાય છે એ સિદ્ધાંત સ્વીકારીને, તેવા જ્ઞાનીએ પણ વિશેષપણે જગતના પ્રતિબંધને નિવારીને સ્વસ્વરૂપને પરિચય કરવો એવી શ્રીજિનની આજ્ઞા છે. “જ્ઞાની પ્રમાદી દેતા નથી એ કથન સામાન્યપણે કરેલું છે. અંતરાત્મદશામાં ચેથા આદિ ગુણસ્થાને વર્તતા જ્ઞાનીઓ માટે આ કથન નથી, પણ આગળ વધેલા વિશેષ પુરુષાર્થ યુક્ત મહાજ્ઞાનીઓ માટે આ કથન છે એ વાત તેના લક્ષ પર લાવી શ્રીગુરુએ જ્ઞાનીને પણ નિવૃત્તિમય જીવનને લક્ષ રાખી ત્વરિત ગતિએ ત્યાગમાર્ગની આરાધનામાં ઉદ્યમવંત થવા આજ્ઞા કરેલી છે, સામાન્યપણે અપ્રતિબદ્ધ એવા જ્ઞાનીને પણ સત્સંગને ચેગ કલ્યાણકારી છે અને તે વડે કરીને તેને પરમ અસંગપદની પ્રાપ્તિ થઈ શકે છે માટે પરમસમાધિના ઇરછુક એવા જ્ઞાનીએ ફરી ફરી અપૂર્વ માહામ્યવાળા પરમ ઉપકારી તથા મોક્ષના સર્વોત્તમ અને સરળ સાધનરૂપ સત્સંગને પરમ પ્રેમથી ઉપાસવો એવી આજ્ઞા કરી છે. છેલે, અમે પણ સર્વ કાળે તે સત્સંગને જ ઈચ્છીએ છીએ એમ સત્સઆરાધના પ્રત્યેનો પોતાની અદ્દભૂત નિષ્ઠા વ્યક્ત કરી પત્રની સમાપ્તિ કરી છે.
