________________
[३०७]]
मसाणं । दिटुं कुंडगाओ तिरियदिसाए ठियं कलेवरं । तं च दट्टण बहुं विलवइ ससुण्हा भद्दा । तओ तस्स वहुयाहि कयं सिप्पानईए तीरंमि संखुद्धरणं । लोइयकिच्चाणि य सव्वाणि काऊण अवंतिसुकुमालस्स संविग्गा भद्दा वहुयाहि समं पव्वइया । परमेगा गुम्विणी नियत्ता । तीसे पुत्तो जाओ । तेण य करावियमवंतिसुकुमालकरण(मरण?)ट्ठाणे देउलं । तं चेयाणि महाकालनामेण पसिद्धि लोइएहिं पाडियं ति। अवंतिसुकुमालगुरू य अज्जसुहत्थी विहिणा गणं पालिऊण समप्पियसीसपरिवारो कयाणसणो देवलोगं गओ त्ति ॥छ। अवंतिसुकुमाल-सुहत्थित्ति गयं ॥छ।
अज्जसुहत्थि व्व पवयणपुरिसो वयरसामि त्ति ॥छ। वयरसामिकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे अवंतीजणवए तुंगगिरिसन्निवेसे धणगिरिनाम इब्भपुत्तो सावओ । सो य संविग्गो त्ति पव्वइउमिच्छइ । माया-पियरो य तन्निमित्तं वरंति कन्नगाओ जेसु जेसु कुलेसु ताणि ताणि सो वि परिणामेइ जहा'ऽहं पव्वइउकामो, मा भणिस्सह न कहियं' [ति] । इह य धणपालस्स इब्भस्स दुहिया सुनंदा नाम भणइ - 'धणगिरिस्स ममं देहि' । ताहे सा तस्स दिन्ना । तीसे य भाया अज्जसमिओ नाम सीहगिरिसूरिसयासे पुव्वं पव्वइओ ।
सुनंदाए वि कयाइ धणगिरिरमियाए चेइयवंदणत्थमट्ठावयं गएणं गोयमसामिणा परूवियं पुंडरीयज्झयणं जेणाऽवधारियं सो वेसमणसामाणिओ देवो चइऊण कुच्छिसि समुप्पण्णो । ताहे धणगिरी भणइ – 'एसो ते गब्भो बिउव्विओ होही' । तओ सीहगिरिसूरिणो सयासे पव्वइओ । सुनंदाए वि नवहं मासाणं [अंते] दारगो जाओ । तत्थ य महेलाहिं एवं जंपिज्जइ – 'जइ से पिया न पव्वइओ होतो तो लटुं हुंतं' । तो बालो वि सण्णी तं सोउं जाणइ जहा - 'मम पिया पव्वइओ' । तओ तस्सेवं अणुचिंतमाणस्स जाईसरणं समुप्पण्णं । ताहे रत्तिं दिवा य रोवइ, 'जइ नामेवं निविज्जती माया मुंचिहि तो सुहं पव्वइस्सामि'[त्ति] । एवं च छम्मासा वच्चंति ।
अन्नया तत्थेवाऽऽगया सीहगिरिसूरिणो । ताहे समिओ धणगिरी य आयरियं आपुच्छंति जहा - 'सन्नाइगाणि पेच्छामो' । पुच्छंताण य तेसिं समुच्छलिओ सुहसउणो । तओ सूरिणो भणंति - 'महालाभो भविस्सइ । ता जं अज्ज सचित्तं अचित्तं वा लहह तं सव्वं लएज्जह' । तओ ते गया । वसयिउं(पासिउं?) चाऽऽबद्धाहिं अन्नाहिं महेलाहिं नंदा भण्णइ – 'एयं से दारयं अप्पेहि तो कहिं नेहिति ?' पच्छा ताए भणियं - 'मए एत्तियकालं पालिओ बालओ । संपयं तुमं संगोवाहि' । पच्छा तेण भणियं - ‘मा ते पच्छायावो भविस्सई' । ताहे सक्खिणो काऊण गहिय(ओ) छम्मासिओ बालओ चोलपट्टएण पत्ताबंधिओ न रोवइ । तओ दो वि तं घेत्तुमागया वसहीए । सूरीहिं वि भाणं भरियं ति पसारिओ हत्थो । दिण्णो तेहिं । भारिओ त्ति य लग्गो भूमीए हत्थो । तओ सूरी भणइ – 'अज्जो ! नज्जइ वयरं' । जाव पेच्छइ देवकुमारोवमं दारगं । तओ भणइ – 'रम्म(सम्म) रक्खह एयं । पवयणस्स आधारो भविस्सइ' । तस्स य तं चेव सूरिभणियं वइरो त्ति नामं कयं ।
ताहे संजईण समप्पिओ । ताहिं वि सेज्जायरकुले । सेज्जायरीओ वि जया अप्पणो चेडरूवाणि हाणिति मंडेंति जंवाविति य तया तं पि वइरं । जया य सो उच्चाराई आयरइ तया आयारं देसेइ कूवइ य । एवं च फासुओवओगओ संवडतो वइरसामी सेज्जायराणं अईव इट्ठो जाओ | साहवो वि बाहिं विहरंति । ताहे सा नंदा सेज्जायरंतियं गंतुं वरं मग्गइ । सेज्जायरा वि 'साहूणं एसो नासो'त्ति वोत्तुं तीए