________________
[३०१]
त्ति तव्वयणेणं एईए फिट्टइ सोगविब्भमो, पायच्छित्तं वा जं जोग्गं तं देइ" । तओ ताहे "तत्थ पच्चणीयदेवयाहिंतो गंतुमसमत्थ"त्ति सासणदेवयाभासिए निविग्घगमणाभावओ [संघेण निव्विग्घगमणत्थं काउस्सग्गो कओ । गया देवया जक्खं घेत्तूण महाविदेहे सीमंधरसामिसमीवे । वंदित्ता य पायच्छित्तं पुच्छिओ सामी। सामिणा वि भणियं] - "महाणुभावे ! नेत्थ विसए तुह कोई दोसो । निद्दोसस्स य नत्थि पायच्छित्तं"। तओ भगवंतवयणेणाऽवगओ जक्खज्जाए मोहविब्भमो । समागच्छंतीए सामिणा - "भारहसंघस्सेमं मईयं पढमपाहुडं समप्पियव्वं"त्ति वोत्तुं दिण्णाणि भावणा-विमुत्तिनामगाणि दो अज्झयणाणि । पुणो य "बीयपाहुडमिमं समप्पियव्वं"ति वोत्तुं दिन्नाणि रइवक्क-विवित्तचरियाभिहाणाणि दो अज्झयणाणि । ताणि य एगसत्थत्तणओ जहाभणियाणि चेवाऽवहारित्ता देवयाए सह समागया जक्खा । पारिओ संघेण काउस्सग्गो । साहिऊण य सामिवुत्तंतं समप्पियाणि जक्खाए संघस्स ताणि अज्झयणाणि । संघेण वि भावणा-विमुत्तीओ पढमपाहुडं ति कयाओ तित्थाइसुयस्स आयारंगस्सोवरि चूलाओ । रइवक्क-विवित्तचरियाओ उण बीयपाहुडं ति विहियाओ तित्थंतसुयस्स दसवेयालियस्सुवरि चूलाओ'त्ति । एवं च पज्जुवासित्ता जक्खाइयाओ थूलभदं वंदिऊण गयाओ सट्ठाणं ति ।
तओ बीयदिवसे पुव्वमिव पढणत्थमुवट्ठिओ थूलभद्दो । न य देंति सूरिणो वायणं । तओ नाऊण विउव्वियसीहरूवावराहं पायवडिओ थूलभद्दो भणइ – 'भगवं ! खमह ममेगमवराहं । न पुणो करिस्सामि' । सूरी भणइ - 'जइ ताव तुमं पि पुव्वाणि पढिऊण एरिसो तुच्छसहावो जाओ ता को जाणइ अन्ने किमवि करिस्संति ? तम्हा इमाओ वायणाओ पढियाणि य पुव्वाणि जइ अन्नेसिं न देसि ता पाढयामि'। तओ तहेव पडिवन्ने पढाविओ भद्दबाहूहिं थूलभद्दो जाओ चोद्दसपुव्वी न सेसाणं [देइ] त्ति वोच्छिण्णाणि तप्पभिई उवरिमाणि चत्तारि पुव्वाणि दसमपुव्वस्स य दो वत्थूणि । सामिमुत्तिसमयाओ य तया ससूरं (ससत्तरिं) वाससयं गयं ति । पइट्ठिओ थूलभद्दो सूरी । भद्दबाहुसूरी समाहिणा कालं काऊण देवलोगं गओ त्ति छ। भद्दबाहु त्ति गयं ॥छ।।
थूलभद्दसूरी वि विहरंतो कयाई गओ सावत्थीए । समोसरिओ बाहिरुज्जाणे । समागओ लोगो । कया धम्मदेसणा । तत्थ य भगवओ पिउमित्तो धणदेवो नाम अत्थि । सो य वंदणत्थं नाऽऽगओ त्ति भगवं चेव गओ तस्स घरं । दिट्रो य धणदेवभज्जाए धणेसरीए । उदित्ता य ससंभमं घरममंमि तीए दवावियमासणं । थूलभद्दसामिणा वि तत्थोवविद्वेण पुच्छिया धणदेवकुसलवत्ता । धणसिरीए वि 'बहिट्ठियं दव्वं विलसिऊण पुव्वपुरिसनिक्खियं चाऽलभमाणो धणज्जणत्थं देसावरवणिज्जेणं गओ'त्ति कहिओ धणदेववुत्तंतो। भगवया वि नाऊण सुयबलाओ धम्मदेसणामिसेण निक्खायदव्वजाणावणथमप्पणो पुरओ थंभं हत्थेण दरिसित्ता भणियं - 'धणेसरि ! पेच्छ संसारसरूवं । घरमिममेरिसं धणदेवस्स, तं च तारिसं वाणिज्जं । पेच्छ केरिसं जायं ?' एवमाइ पुणो पुणो देसित्ता गओ भगवं अन्नत्थ विहरिओ त्ति ।
तओ लाभोदयाभावओ अविढत्तदविणो चेवाऽऽगओ धणदेवो । कहिओ य तस्स समयंमि धणेसरीए थूलभद्दागमणवुत्तंतो । तेणा वि सहरिसं – 'किं भणियं भगवय'त्ति पुच्छिया धणेसरी । तीए वि कहियं - 'थंभाभिमुहीकयकराभिमओ भगवओ धम्मदेसणावयणविन्नासो' । तेणाऽवि 'न तेसिं निरभिप्पायं किच्चं'त्ति निस्संसयं भाविऊण खणाविअं थंभतलं । नीसरियं च तत्थ विउलं दव्वजायं । तओ धणकणयसमिद्धो जाओ धणदेवो ।