________________
કોગળો ભર્યો, એ સાથે જ ઘૂ ઘૂ કરતું બહાર ફેંકી દીધું, ને લોટો પણ ત્યાં જ ઢોળી નાખ્યો. એના મોંમાંથી નીકળી ગયું કે અત્યા દરિયા ! “ટૂરે રસાયન નિતÚwાપિ નો શાતિ” તારાં આટલાં બધાં વર્ણન સાંભળીને તારી પાસે આવ્યો, પણ તું તો મારી તરસ પણ છીપાવતો નથી ! તો તારા સાંભળેલા વર્ણનમાં પણ શો માલ હશે?
આટલી વાર્તા કહીને આચાર્યે વસ્તુપાલને કીધું કે બસ, મંત્રીશ્વર ! હવે તમારે મોડું થતું હશે, તમે જાવ ! અને પોતે વચ્ચેથી ખસી ગયા. પણ હવે મંત્રી સ્તબ્ધ છે. એ જવા તૈયાર નથી. એમણે મહારાજને પૂછ્યું કે મહારાજ ! આ વાર્તા દ્વારા તમે શું કહેવા માગો છો એ તો સમજાવો ! મને કશી સમજ નથી પડતી.
ત્યારે આચાર્યે કહ્યું : મંત્રીશ્વર ! તમારી ઘણી ઘણી કીર્તિ સાંભળી હતી કે મંત્રી આવા સાહિત્યકાર છે, આવા કવિ છે, આવા વિદ્વાન છે, આવા રાજપુરુષ છે, આવા નીતિમાન છે, મહાસમુદ્ર જેવા છે વગેરે. આપનાં દાન-પુણ્ય માટે પણ ઘણી વાતો જાણી છે. પણ હવે લાગે છે કે આ બધું પેલા દરિયાનાં ગુણગાન જેવું છે. તમે પાસે આવ્યા તો અમારાથી મોં મચોકડીને જાવ છો, ને અમારી તરસ પણ નથી છીપતી !
ત્યારે મંત્રીએ કીધું: મહારાજ! તમે સાધુ છો? ખરેખર?
આચાર્યે પૂછ્યું : કેમ, મારો શો અપરાધ થયો ? મેં શું વિપરીત વર્તન કર્યું?
તો મંત્રીએ કહ્યું કે તમે વ્યાખ્યાનમાં સ્ત્રીનું વર્ણન કરો છો, શૃંગારરસની વાત કરો છો. આ તમને શોભે છે ખરું?
