________________
એમનો ઉત્સાહ વધારતાં રહેતા. સત્કાર્યમાં ધન વાપરવાની શીખ આપ્યા કરતા. એમની શીખ પણ કેવી મધમીઠી રહેતી !
"श्रीलता शुचितरेषु रोपिता, स्थानकेषु समये यथाविधि । पुष्पिताऽद्भुततरैर्यशोभरैराशु पुण्यफलहेतवे भवेत् ॥"
“લક્ષ્મીલતાને જો વિધિપૂર્વક પવિત્ર સ્થાનોમાં રોપવામાં આવે તો તો કેટલો લાભ થાય? એના પર અભુત યશનાં ફૂલ ખીલે અને બહુ જ ઝડપથી પુણ્યરૂપી ફળોથી એ લચી પડે.”
અને બંને ભાઈઓએ ગુરુની એ પ્રેરણા ઝીલીને, ગુરુની એ શીખ માથે ચડાવીને જે પુણ્યકાર્યો કર્યાં એ જગપ્રસિદ્ધ છે. આ આચાર્યના હાથે પ્રતિષ્ઠિત લૂણવસહીનાં દેરાં તો આજે પણ બંધુયુગલની કીર્તિ અવિરત ગાઈ રહ્યાં છે. અન્ય કેટલાંય જિનમંદિરો, ધર્મસ્થાનકો, શિવમંદિરો, મસ્જિદો, દાનશાળાઓ, ધર્મશાળાઓ વગેરેનાં નિર્માણ આ આચાર્યશ્રીની પ્રેરણાથી વસ્તુપાલ-તેજપાલે કર્યા. માનવતા અને કરુણા માટે તો દાનની સરવાણી જ જાણે ફૂટી નીકળી હતી.
શ્રીવિજયસેનસૂરિ મહારાજે “રેવંતગિરિરાસુની રચના કરી છે. મધ્યકાલીન ગુજરાતની પ્રાચીનતમ કૃતિઓમાં એનું વિશિષ્ટ સ્થાન છે. ગિરનારની સંઘયાત્રા વખતે લોકોને ગાવા માટે એની રચના થઈ છે. સંઘ ગિરનારની પાજ ચઢતો જાય, આ રાસ ગાતાં ગાતાં હિલોળા લેતો જાય, ભક્તિમાં તરબોળ બનતો જાય એવી સરસ મધુર આ રચના છે. ક્યારેક વાંચજો – ગાજો.
મહાકવિ આસડની વિવેકમંજરી પરની બાલચંદ્રસૂરિ રચિત વૃત્તિનું સંશોધન પણ આ ભગવંતે કર્યું હતું. શ્રી પ્રદ્યુમ્નસૂરિજી મહારાજને ન્યાયનો અભ્યાસ પણ આ ભગવંતે જ કરાવ્યો હતો. એમના માટે કહેવાતું હતું કે –
IS
