________________
મારા અનુભવો.
અનુભવાત્મક પ્રસંગ - ૨
- ઉર્મિલાબેન સુરેન્દ્રભાઈ ધોળકિયા હોસ્ટેલમાં “ટુડન્ટો માટેની રાત અનોખી હોય છે. દરેકની રાત્રિયાત્રા વિવિધ પ્રકારની હોય છે. કોઈને વાંચવાની શરૂઆતમાં જ ઊંઘ આવે છે, કોઇને પરીક્ષાની ચિંતામાં ઊંધ ઉડી જાય છે, કોઈ ચા પીને જાગે છે તો કોઈ ચા પીને ઊંઘી જાય છે. આમ, “ચા” ની મહત્તા છે.
હું જ્યારે હોસ્ટેલમાં રાત્રિના રાઉન્ડમાં નીકળું છું ત્યારે કાન ખુલ્લા રાખું છું. બધી બહેનપણીઓ પોતાના ગ્રુપ સાથે એક રૂમમાં ભેગી થાય છે. દિવસનો થાક ઉતારતાં દિવસનાં શું શું બન્યું તેની રસભરી વાતો અને આનંદભર્યું હાસ્ય, આમાં મશગૂલ બની જાય છે. આવો અમૂલ્ય સમય તો આવા સ્થળે જ સંભવી શકે છે. આવા રમણીય વાતાવરણમાં એકે રાતના એવી એક ઘટના બની ગઈ કે જે હજુ સુધી હું ભૂલી નથી. તે રાતના સાડા દશે હું સૂવા ગઈ, થોડીવારમાં જ નિદ્રાધીન થઈ ગઈ. આ સમયે મારા કાન ઉપર છોકરીઓની બૂમો સંભળાઈ. આ સાંભળતાં જ મારી આંખ ખુલી ગઈ અને હું ઘરના દરવાજા બહાર નીકળી અને જોયું કે છોકરીઓ ચોર-ચોરની બૂમો પાડતી દોડતી હતી. હું પણ તેઓની પાછળ દોડી ત્યાં જોયું કે બે છોકરીઓ ખૂબ ગભરાયેલી હતી અને બીજી છોકરીઓ તેઓને પકડીને તેના રૂમ તરફ જતી હતી. બન્ને છોકરીઓ મને જોઇને રોવા જેવી થઈ ગઈ. બન્ને છોકરીઓને બાથમાં લઈ લીધી અને સાંત્વના આપી. તેઓની રૂમમાં અમો ગયા. બન્નેને પાણી પાઈને શાંત કર્યા. મને
