________________
= મારા અનુભવો
[આ બધા પ્રસંગો જેવા બન્યા છે, તેવા જ આ લેખમાં મૂક્યા છે. બધા સત્ય-પ્રસંગો છે. આમાં હોસ્ટેલમાં રહેતી વિદ્યાર્થિનીઓ કેવા અનુભવોમાંથી પસાર થાય છે તેનું સ્પષ્ટ ચિત્રણ કરેલું છે. ખાસ કરીને વિદ્યાર્થિનીઓના માતા-પિતાને આ પ્રસંગોમાં રસ પડશે.]
અનુભવાત્મક પ્રસંગ - ૧
ઉર્મિલાબેન સુરેન્દ્રભાઈ ધોળકિયા બાળપણ એ કલ્પનાનું નગર છે, જયાં વિચારોને ઉડાન ભરવાની આઝાદી છે. આ ઉમરમાં ઇચ્છાઓની હારમાળા સર્જાય છે. બાળપણને ભોળપણની બક્ષિશ મળી છે, તેથી જગતમાં થતું બધું તે સાચું માની લે છે. દુનિયાદારીનું ડહાપણ તેના અનુભવમાં હજુ પ્રવેશ પામી શક્યું નથી તેથી સરળતા ટકી રહી છે. મારા આવા બાળપણને શોધવા હું આજે મથી રહી છું. તેની યાદોના આછા આછા દૃશ્યો નજરે ચડે છે.
મને બાળપણથી જ “બારી બહાર ની દેખાતી દુનિયામાં રસ હતો. ઝાડ ઉપર ચડવું, દરિયાના મોજા સાથે દૂર જવું, પવનના સુસવાટા સાથે કુદરતની દુનિયામાં ખોવાઈ જવું મને અતિ પ્રિય હતું. જવાબદારીનો ભાર હજુ જણાયો નહોતો. આ સમયમાં વડોદરા આર્ય કન્યા વિદ્યાલયની છોકરીઓ સંગીત, નાટક, નૃત્ય વગેરેના પ્રોગ્રામો આપવા કોલકાતા આવી હતી. આ કન્યાઓ મારી ઉંમરની હતી અને સંસ્થાની હોસ્ટેલમાં રહેતી હતી. આ જોતાં મારો “સનાતન પ્રશ્ન સળવળી ઉઠ્યો. મને થયું કે આ છોકરીઓ હોસ્ટેલમાં પોતાની સ્વતંત્ર દુનિયામાં રહીને કેવો આનંદ લૂંટી રહી છે ! મારા મનમાં એ ભ્રમ પણ હતો કે ઘરની બહાર રહેવું
