________________
= મારા અનુભવો
વપરાઈ ન જાય ત્યાં સુધી મારા મનમાં ઉચાટ રહેતો. મારી આંખો આ શુભ કાર્યને શોધવા ચારે તરફ ફરતી હતી. કોઈ વખત આવું શુભ કાર્ય કરવાનો વિચાર પણ મદદગાર બની જાય છે અને પ્રભુની કૃપા પણ એવી વરસી જાય છે કે આપોઆપ સફળતાનો રસ્તો સૂઝી જાય છે. આવું પણ બની શકે છે એનો મને સાક્ષાત્ અનુભવ થયો. - એક વખત હું ઝૂંપડપટ્ટી તરફ ચક્કર મારવા ગઈ હતી. ત્યારે એક ઝૂંપડામાં એક બાળક તાવમાં સણસણતું સૂતું હતું. મેં ઝૂંપડામાં અને ચારે તરફ તપાસ કરી પણ કોઈ દેખાયું નહીં. બાળકની પથારી પાસે એક વાસણમાં રોટલો અને પાણી પડ્યા હતા. આ જોઈને હું એવી દુઃખી થઈ ગઈ કે એ સ્થળને છોડીને હું ક્યાંય જઈ ના શકી.
થોડીવાર પછી બાળકના માતા-પિતા આવ્યા. મેં તેઓને પૂછયું કે છોકરાને આમ એકલો મૂકીને તમો ક્યાં ચાલ્યા ગયા હતા? તો તે માતા-પિતાએ તરત જવાબ આપ્યો કે બેન, જુઓ, આ તમારા સામે આ લોટ અમો લાવ્યા છીએ. આ દાતણ કાપ્યા અને તે વેચીને તેનો આ લોટ લીધો. હવે આના રોટલા બનાવીને પેટ ભરીશું. જો આ દાંતણ કાપવા ન જવાય તો ભૂખના માર્યા અમો પણ બીમાર થઈ જઈએ. આમ રોજ દાંતણ કાપીએ અને લોટ લાવીએ ત્યારે અમારું પેટ ભરાય.
તેઓની આ સમસ્યા પણ તદ્દન સાચી હતી. હું કાંઈપણ બોલી શકી નહીં પણ મારું મન ચકડોળે ચડી ગયું કે આ સમસ્યાનો ઉકેલ કેમ લાવવો? દિવસ અને રાત હું રસ્તો ખોળવા મથતી હતી અને ખરેખર પ્રભુએ જ આ ઉક્લનો સાચો માર્ગ બતાવ્યો. સાચા હૃદયની પ્રાર્થના પ્રભુ જરૂર સાંભળે જ છે આનો પણ મને સાક્ષાત્ અનુભવ થયો.
૯૩
