________________
297
सुह-दुक्खाणं कारणमणुरूवं कज्जभावतोऽवस्सं । परमाणवो घडस्स व कारण मिह पुण्णपावाइं ॥ १९२१ ॥
सुह-दुक्ख कारणं जति कम्मं कज्जस्स तदणुरूवं च । पत्तमरूवं तं पि हु अध रूविं णाणुरूवं तो ॥ १९२२ ॥ ण हि सव्वधाणुरूवं भिण्णं वा कारणं अध मतं ते । किं कज्ज-कारणत्तणमधवा वत्युत्तणं तस्स ॥ १९२३ ॥
सव्वं तुल्लातुल्लं जति तो कज्जाणुरूवता केयं । जं सोम्म सपज्जायो कज्ज 2 परपज्जयो सेसो ॥ १९२४ ॥ किं जध मुत्तममुत्तस्स कारणं तध सुहातिणं कम्मं । दिनुं सुहातिकारणमण्णाति जधेह तध कम्मं ॥ १९२५ ॥
होतु तयं चिय किं कम्मणा ण जं तुल्लसाधणाणं पि । फलभेतो सोऽवस्सं सकारणो कारण कम्मं ॥ १९२६ ॥ एत्तो चिय तं मुत्तं मुत्तबलाधाणतो जधा कुंभो । देहातिकज्जमुत्तातितो य' भणिते पुणो भणति ॥ १९२७ ॥ तो किं देहादीणं मुत्तत्तणतो तयं हवइ मुत्तं । अध सुख-दुक्खातीण कारणभावादरूवं ति ॥ १९२८ ॥ ण सुहातीणं हेतू कम्म चिय किंतु ताण जीवो वि । होति समवायिकारणमितरं कम्मं ति को दोसो ॥ १९२९ ॥ इय रूवित्ते सुहदुक्खकारणत्ते य कम्मणो सिद्धे । पुण्णावकरिसमेत्तेण दुक्खबहुलत्तणमजुत्तं ॥ १९३० ॥ कम्मप्पकरिसजणितं तदवस्सं पगरिसाणुभूतीतो । सोक्खप्पगरिभूती जध पुण्णापगरिसप्पभवा ॥ १९३१ ॥
तध बज्झसाधणप्पगरिसंगभावादिहण्णधा ण तयं । विवरीतबज्झसाधणबलापकरिसं अवेक्ग्वेज्जा ॥ १९३२ ॥
देहो णावचयकतो पुण्णुक्करिसे व मुत्तिमत्तातो । होज्ज व स हीणतरओ कधमसुभतरो महल्लो य ॥ १९३३ ॥ एतं चिय विवरीतं जोएज्जा सव्वपावपक्खे वि ।
ण य साधारणरूवं कम्मं तक्कारणाभावा ॥ १९३४ ॥ 1 °रूवत्तं पि-ता० । 2 पज्ज- ता० । तितो व्य-मु०, को० । 'हवतु-ता० । कम्मुणो-ता० । व्व-को० । 38
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org