________________
દ્વારા માનવસમૂહથી જે ઉચ્ચારાય તે, કાદ એટલે ભાટ-ચારણે વડે છંદ-ચોપાઈ અને દૂહાઓ દ્વારા વખાણ થાય તે. સ્તુતિવાદ એટલે બંદિજને ગુણકીર્તન કરે છે. ઉપરની સવ બાબતને ઘારો થતે ગયે. તે ઉપરાંત વિપુલ ધન, વિપુલ સ્વર્ણ, કકેતન આદિ સર્વશ્રેષ્ઠ રત્ન, ચંદ્રકાંત આદિ સર્વોત્તમ મણિયે, દક્ષિણાવર્તાદિ શંખે અને રાજપટ્ટ વિગેરે ઉત્તમ શિલાઓથી, વિપુલ પ્રવાલ, વિપુલ લાલ એટલે લાલરત્ન-વિશેષથી અને ઘણા પ્રકારના ઉત્તમ વસ્ત્રોથી રાજ્યભંડાર ભરાવા લાગ્યો. તેથી આ બાળકનું નામ ગુણનિષ્પન્ન “વર્ધમાન રાખવામાં આવે છે.
ભગવાનના ત્રણ નામે આ પ્રમાણે છે-માતા-પિતાએ રાખેલું વર્ધમાન” નામ, તપશ્ચર્યા આદિના સામર્થ્યને લીધે “શ્રમણ', ઈન્દ્ર રાખેલું “મહાવીર’. (સૂ) ૬૯)
(ઈતિ પંચમ વાચના )
ભગવાનકી બાલ્યાવસ્થાકા વર્ણન
મૂલનો અર્થ– ‘ન” ઈત્યાદિ. જેમ શુકલ પક્ષને ચંદ્રમા, દિન-પ્રતિદિન કલાઓમાં વધતું જાય છે તેમ ભગવાન મહાવીર પણ, સદ્ગુણોમાં વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યાં. જેમ પર્વતની ગુફામાં ઉગેલ ચંપક વૃક્ષ, કમે કમે વિકાસ પામે છે, તેમ ભગવાન પણ વયથી વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યાં.
મોરની પાંખથી સુશોભિત ચોટલીવાલા સમાન વયના સુંદર મિત્રો સાથે, ભગવાન પિતાનું પરાક્રમ ગોપવી રાખીને, બાલ્યાવસ્થાને અનુરૂપ કીડાઓ અને રમત કરવા લાગ્યાં.
કેઇ એક વખતે, દેવલોકમાં, દેના સમૂહ વચ્ચે બેઠેલા પહેલા દેવલોકના ઈન્દ્ર સૌધર્મેન્દ્ર ભગવાનના અનુપમ ગુણેનું વર્ણન કરવાનું શરુ કર્યું. આ સાંભલી, સર્વ દેવ-દેવીઓને હો હર્ષથી પુલકિત થયાં.
આ દેવે મધ્યે કોઈ એક દેવને, પ્રભુના પરાક્રમના મહિમા ઉપર વિશ્વાસ બેઠે નહિ, તેથી શીઘપણે મૃત્યુલોકમાં આવ્યો. આ દેવ, તે વખતે મિથ્યાષ્ટિ ગણાત, તેમજ તેના સ્વભાવ ઈર્ષાવાળા અને દુભવવાળા હતા.
- આ દેવ, મૃત્યુલોકમાં આવીને, જ્યાં ભગવાન પોતાના સમાન વયસ્ક બાળકો સાથે રમતે ૨મતાં હતાં, ત્યાં પહોંચી ગયો, પહોંચ્યા બાદ, તુરતજ ભગવાનને પોતાની પીઠ પર બેસાડી દીધાં, ને પોતાની વૈકિય શક્તિના પ્રતાપે, પિતાનું શરીર સાત-આઠ તાડ-વૃક્ષ જેટલું, ઉંચુ બનાવી દીધું. કારણ કે આમ કરીને, તે ભગવાનનું હનન કરવા માંગતો હતો. આમ ઉચકીને, આકાશમાંથી નીચે પૃથ્વી પર પછાડવાનું શરું કર્યું.
આવું દશ્ય જોઈ સ્વભાવથી ડરપેક એવા બાળકે, નાસભાગ કરવા લાગ્યાં. પ્રભુ તે ચતુર અને વિચક્ષણ હતાં. તેમણે અવધિજ્ઞાન-દ્વારા જાણી લીધું કે, આ ઉપદ્રવ દેવકૃત છે. આ બાળકો મારા માતા-પિતા પાસે જઈ મારી દશાનું વિવરણ કરશે તે, ખિન્ન થશે.
શ્રી કલ્પ સૂત્રઃ ૦૨
૨૬