________________
ત્યાં પહોંચીને તેણે ઘોડાઓને રોક્યા, રથને ઉભે રાખે અને રથમાંથી નીચે ઉતરીને તેણે તે મહાર્થ સાધક ભેટ લીધી. (જેને ગમતા વાળનાકા, કેળવ जियसत्तू राया, तेणेव उवागच्छइ, जियसत्तू रायं करयलपरिग्गहियं जाव * વિઝgui દ્વારુ, તં મધું =ાર પર ૩૩) અને લઈને તે જયાં આત્યંતરિકી ઉપસ્થાનશાળા હતી જ્યાં જિતશત્રે રાજા હતા. ત્યાં ગયે.
ત્યાં જઈને તેણે જિતશ-રાજાને બન્ને હાથોની અંજલિ બનાવીને અને તેને મસ્તકે મૂકી તે વિજય શબ્દોનું ઉચ્ચારણ કરતાં વધામણી આપી અને ત્યારપછી તે મહાપ્રયજન સાધક યાવત્ ભેટને રાજાની સામે મૂકી–રાજાને તે ભેટ અર્પિત કરી.
ટીકાથ–પ્રદેશી રાજાએ જ્યારે પિતાના ચિત્ર સારથિને આ પ્રમાણે કહ્યું ત્યારે હૃષ્ટ, તુષ્ટ, ચિત્તમાં આનંદિત અને પ્રીતિયુક્ત મનવાળે થયેલે તથા પરમસોમનસ્થિત થયેલે તે હર્ષાતિરેકથી અતીવ હર્ષિત થઈ ગયું. તેણે તરત જ કરતલ પરિગ્રહીત દશનખસંયુક્ત અને મસ્તક પર અંજલિ ફેરવીને કહ્યું- હે દેવ! જે આ૫ આજ્ઞા કરે છે તે મારા માટે પ્રમાણરૂપ છે. આ પ્રમાણે કહીને તેણે રાજાની આજ્ઞાને સ્વીકારી લીધી. હદ તુષ્ટ વગેરે પદોનો અર્થ આ સૂત્રની પાંચમાં સૂત્રની ટીકામાં સ્પષ્ટ કરવામાં આવ્યા છે. આ રીતે પિતાના સ્વામીની આજ્ઞાને સ્વીકારી તેણે મહાપ્રજન સાધક યાવત્ ભેટને હાથમાં લીધી અને લઈને તે પ્રદેશ રાજા પાસેથી આવતો રહ્યો અને વિકાનગરીના મધ્યભાગમાં થઈને પિતાને ઘેર ગયે. ત્યાં પહોંચીને તેણે તે મહાપ્રયોજન સાધક યાવતું ભેટને મૂકી દીધી. મૂકીને તેણે નોકર-ચાકર વગેરે કૌટું બિક પુરુષને બોલાવ્યા. અને બોલાવીને તેમને આ પ્રમાણે કહ્યું- હે દેવાનુપ્રિયે ! તમે સૌ સત્વરે છત્રયુકત યાવત્ ધ્વજા સહિત, ઘંટા સહિત વગેરે ૬૨ માં સૂત્રોકત વિશેષણોથી યુક્ત રથને ઉપસ્થિત કરે. ૬૨ માં સૂત્રને પાઠ જે અહીં યાવત્ શબ્દ વડે ગૃહીત થયો છે તે બીજી વિભકિતને વ્યત્યય (વ્યતિક્રમ) કરીને ગ્રહણ કરાય છે તે આ પ્રમાણે છે –
"संध्वज सघण्टं, सपताकं, सतोरणवरं, सनन्दिघोषं, सकिङ्किणीहेम. जालपरिक्षिप्त, हैमवतचित्रतिनिशकनकनियुक्तदारुकं, सुसंपिनिद्धचक्रमण्डलधुराकं, कालायससुकृतनेमियन्त्रकर्माणम् आकीर्ण वरतुर गमुसंप्रयुक्तं,
ગઝનવરા થયુingી. શરતzત્રશતામિંત્તિ, સારા ad, વાવઘટ્રાવળમૂતયોધશુદ્ધસન્નઆ પાઠનો અર્થ આ પ્રમાણે છે–
શ્રી રાજપ્રશ્નીય સૂત્રઃ ૦૨
૧૭.
