________________
પૂર્ણ હતું અને કેઈથી પરાભવ પામે તેવે ન હતો. અને બહુ જ “અભિr guiલિયા અધમી અધર્મસેવી અધર્મથી જ પિતાની આજીવિકા ચલાવતો હતે, બીજાને દુઃખ પહોંચાડવામાં જ પિતાને આનન્દ સમજતો હતે.
“તાથ i funયરસ છાસ્ટિક વ તે શહેરમાં છનિક કસાઈને ત્યાં ઘણાંજ “ગયા જ યાદ ” બકરાઓનાં ઘેટાઓના ‘શાળ ર” રોઝના વસમાઇ ૨’ બલદેના “સવાળ સસલાઓના “પયામાં ર... બાલસૃગોના
યાજ ચ” સૂઅરોના “સિંઘા ’ સિંહાના “દરિયા થી હરના “સમજાન ” સાંભરના “દિક્ષા ય પાડાઓના “સદ્ધાળ” સો સોના બાંધેલા
સદસવાળ હજાર હજારના બાંધેલા કૂદાળિ” સમૂહ “વાહણ' વાડાઓ – કાંટાની વાડથી વિટાયેલા સ્થાનમાં “સળિાડું” બાંધેલા વિદ્ગતિ” રહેતા હતા
ઇને તત્વ વા કુરિમા નામ મત્તા તેની પાસે બીજા અન્નક માણસે કામ કરતા હતા, તે કસાઈ તે માણસોની નોકરીના પગારમાં તેમને ભેજન અને પિસા આપતે હતે. વિદરે નાત્ર મદિરે જ તે નોકરીમાં કેટલાક નોકરે તે તમામ બકરાથી લઈને પાડા સુધીના તમામ જાનવરની “કાવવા સંજોમા ઉતિ ’ રક્ષા કરતા સાર સંભાલ કરતા હતા, ‘ગઇ ચ સે વદવે રિક્ષા કેટલાક તેના નોકર-ચાકર “રયાળ ૧ નાવ નૃaખ તે તમામ બકરા આદિ જાનવરોના સમૂહને “નિરંસિ * પિત–પિતાના સ્થાનોમાં ‘ દ્ધારું કિરવા વિતિ' બંધ કરીને કહેતા હતા, ‘યom સે વ પુરસા વિઘમમત્તવેળા બીજા કેટલાક નકરો કે જેમને કસાઈ તરફથી ભેજન અને પગાર મળતું હતું તેવા
વદ મા જ પાત્ર મદિર જ જીવિસામો વાર વિંતિ ઘણા બકરા આદિથી લઈને પાડાઓ સુધીના જાનવરોને મારતા હતા. “વરોધિ' મારીને “કંસારું qળાવિયાડું જતિ” તેના માંસના કાતર વડે કાતરીને ટુકડા કરતા હતા.
ત્તિ થિસ છાઝિયરત કMતિ” ટુકડા કર્યા પછી તેને છન્નિક કસાઈ પાસે તે લઈ જતા હતા. અને ૪ સે વેદ પુરિના કેટલાક એવા નેકર પણ હતા કે “તારું વદૂષારૂં ગાબંસારું જ ગાઢ મહિમંતાડું તન; ૨ લાસ્ત્રીમુ જ જિંક્યુ જ મઝUrug ૨ ડું કુ ચ તતિરૂ” તે લાવેલા સમસ્ત બકરા આદિના માંસના ટુકડાઓને લેઢાને તવા -તાવડા પર, મોટા કડાઈઓમાં, નાની કડાઈમમાં, સેકવાના વાસણમાં અને અંગારાપર યથાક્રમ ઘીમાં તળતા હતા, ભુંજતા હતા અને સેકતા હતા તષ્ઠિત્તા જરૂ' તળીને ભૂંજીને સેકીને પછી “રાયમસિ” રાજમાર્ગમાં
શ્રી વિપાક સૂત્ર
૧૪૪
